Η Βασίλισσα της καρδιάς
Ψάχνω το ημερολόγιο. Θυμήθηκα πως αυτές τις μέρες είναι η επέτειος του θανάτου της. Εκείνου του οικτρού θανάτου με τα πολλά ερωτήματα, που ακόμη δεν απαντήθηκαν. «Θα ήθελα να είμαι βασίλισσα στις καρδιές των ανθρώπων, αλλά δεν βλέπω τον εαυτό μου να γίνεται βασίλισσα αυτής της χώρας», έλεγε η Πριγκίπισσα Νταϊάνα.
Τη θαύμαζα. Με τα ελαττώματα, τις ανασφάλειές της, τις καταθλίψεις της, τις εξάρσεις της. Ήταν ο εαυτός της! Πάλεψε να κρατήσει τον γάμο της. Δεν τα κατάφερε. Ζούσε σε ένα περιβάλλον που δεν την αποδέχτηκε ποτέ ούτε το αποδέχτηκε, γιατί δεν ήταν του πρωτοκόλλου. Δεν ήταν της … διαδικασίας, δεν προσποιείτο για να περνά καλά. Ζούσε στη σκιά μιας άλλης γυναίκας.Άλλων δυο γυναικών, της Βασίλισσας και της Καμίλα.
Μου άρεσε η απλότητά της, η αγάπη για τους πονεμένους. Οι αγκαλιές με τα παιδιά της Αιθιοπίας. Το θλιμμένο της πρόσωπο και η παιδικότητά της.
Τελικά ήταν ένα μεγάλο απροστάτευτο παιδί.Που της επέβαλλαν να γίνει βασίλισσα.Καμιά δεν είναι σαν κι αυτή…
Χ.Α.