Γίνε εσύ η αλλαγή που θέλεις να έλθει!
Tης Χρύσως Αντωνιάδου
Οι ναρκωμένοι Κύπριοι βρέθηκαν από τη μια μέρα στην άλλη μπροστά σε μεγάλες ανατροπές
Οι αλλαγές μπορεί να είναι ένα μεγάλο ρίσκο για να πούμε: «Ευτυχώς ζω και αναπνέω!»
Αποδεχτείτε τις ανατροπές
ως ένα κομμάτι της ζωής
που δεν μπορείς να το σταματήσεις,
να το καλουπώσεις.
Παλαιότερα δεν μου κολλούσε με τίποτα η λέξη ανατροπή. Μπορώ να πω μου την έδινε, θεωρώντας πως θα αλλάξει το status quo το δικό μου, των οικείων μου, της πολιτικής, της οικονομίας και της κοινωνίας.
Κάθε φορά που μια πρόκληση χτυπούσε το κατώφλι και της δικής μου πόρτας, η λέξη ανατροπή πεταγόταν από το λεξικό του Μπαμπινιώτη και ερχόταν κατακούτελα να με χτυπήσει.
Άλλοτε πάλι, θέλοντας να …απαλύνω τη σημασία της χωρίς βέβαια να την υποβαθμίζω, σκεφτόμουνα πως είναι καλύτερα να την ονομάσω αλλαγή ή και αναθεώρηση.
Τα τελευταία συν πέντε χρόνια αποδέχτηκα πλήρως τη λέξη ανατροπή ή καλύτερα ανατροπές, πιστεύοντας ότι ο κάθε άνθρωπος βρίσκεται μπροστά σε μεγάλες και μικρές ανατροπές σε όλη την πορεία της ζωής του. Άλλοτε ευχάριστες, άλλοτε δυσάρεστες, πολλές φορές θετικές ή αρνητικές, και πολύ πιθανόν καθοριστικές για τη ζωή του, την επαγγελματική και προσωπική.
Προσκόλληση
Όσοι παραμένουν προσκολλημένοι, στο οικείο και γνωστό, στο σταθερό, έτσι πιστεύουν, και το κεκτημένο τρέμουν μόνο κι όταν ακούνε τη λέξη ανατροπή. Σαν τον μπαμπούλα τούς λούζει κρύος ιδρώτας, αναπνέουν με δυσκολία, τρέμουν ολόκληροι.
Το χτύπημα του μνημονιακού Εγκέλαδου έφερε στην κοινωνία μας πολλές ανατροπές. Πρώτα το δυνατό χτύπημα στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, μετά στην οικονομία, τους εργαζομένους, τις επιχειρήσεις και μετά στις σχέσεις και τις αξίες.
Οι τελευταίες είχαν χωθεί πολύ βαθιά στο ντουλάπι ή τους έφαγε ο σκόρος ή καλύτερα ξεχάστηκαν την εποχή της ευμάρειας, του υπερκαταναλωτισμού και της μεγάλης προόδου.
Έτσι, λοιπόν το τσουνάμι που έστειλαν κατευθείαν οι Ευρωπαίοι στο νησί, έβγαλε έξω, μετά που σάρωσε τα πάντα, τις πνιγμένες στο ψέμα σχέσεις, τις μίζερες ιστορίες, δήθεν καλών γάμων, εξαιρετικών σχέσεων με τους συζύγους, συντρόφους, τα παιδιά, την οικογένεια. Ξέβρασε τις δήθεν σχέσεις φιλίας, τις δήθεν συναδελφικές σχέσεις.
Το κουτί της λήθης
Οι καταχωνιασμένες αξίες πρόβαλαν από τα κλειστά κουτιά που τις έκλεισε η χλιδή, το χρήμα, ο υπερκαταναλωτισμός και βγήκαν στην επιφάνεια για να προσπαθήσουν να πάρουν τη θέση που τους αρμόζει. Ακόμη το παλεύουν.
Ανατροπές! Εκεί, λοιπόν, που η λέξη, άγνωστη για πολλούς καθώς δεν την έζησαν, δεν τη βίωσαν, δεν τους προέκυψε ποτέ, κοιμόντουσαν τον ύπνο του δικαίου, ένα πρωί βγήκε από το κουτί της λήθης και είπε να πάρει σβάρνα τους πάντες και να κάνει το δικό της.
Ξήλωσε το χρηματοοικονομικό και το χρηματοπιστωτικό σύστημα, ψαλίδισε τις καταθέσεις, στράγγισε τους μισθούς, έριξε τον κόσμο στην ανεργία και μείωσε τα εισοδήματα, το μισθολόγιο, τα ωφελήματα και τα άλλα καλά της ελεύθερης οικονομίας. Και δεν έφτανε μόνο τούτο, γώνιασε πολλούς, απαιτώντας να τρέξουν να προλάβουν και να δουν επιτέλους πόσα χρωστούν, για όλα τα καλά του θεού που τους παραχωρούσαν απλόχερα οι τράπεζες, από δάνεια μέχρι πιστωτικές κάρτες.
Η ψεύτικη ζωή
Έτσι, οι ναρκωμένοι Κύπριοι πολίτες βρέθηκαν από τη μια μέρα στην άλλη μπροστά σε μεγάλες ανατροπές. Οικονομικές και κοινωνικές. Και εκεί αντιλήφθηκαν πως όλα αυτά που έχτιζαν τόσα χρόνια στην επαγγελματική και προσωπική τους ζωή, χωρίς να λογαριάζουν τίποτε και κανέναν, έρχονται να καταπλακώσουν την …υπέροχη καλή μα ψεύτικη ζωή, τη σταθερότητα και την ασφάλειά της.
Ξυπνώντας από τον λήθαργο των μεγάλων και πολυτελών σπιτιών, των ακριβών οχημάτων και όλων των ανέσεων που είχαν την ευχέρεια να αποκτήσουν, αντιλήφθηκαν πως ζούσαν σε ένα σπίτι που δεν είχαν καμιά επαφή με τους συντρόφους τους, γιατί ο καθένας ήταν και είναι στον κόσμο του. Κατάλαβαν πως δεν υπάρχει, ίσως και να μην υπήρχε ποτέ, η χημεία, η επικοινωνία, το πραγματικό ενδιαφέρον και όλα να είχαν χτιστεί για το καλό το δικό τους, των οικογενειών και για τα μάτια της κοινωνίας. Έτσι, έπρεπε να γίνει!
Η σχέση στα σκουπίδια
Αντιλήφθηκαν ότι η ζωή τούς προσπέρασε χωρίς να χαρούν τους κόπους τους, τα παιδιά τους που έφυγαν για σπουδές και μετά δεν ξαναπάτησαν το κατώφλι του σπιτιού τους, ή έρχονται μόνο για να ζητήσουν και να πάρουν ή για να πουν ένα γεια, σαν ξένοι. Κατάλαβαν τα τεράστια λάθη τους. Μα είναι αργά.
Οι ανατροπές χτύπησαν την πόρτα τους χωρίς να το καταλάβουν. Οι σύντροφοι πετούν στα σκουπίδια τη σχέση τους γιατί δεν μπορούν να αντέξουν τη μιζέρια των απόντων συζύγων, και δεν έχουν πια τη δύναμη να συνεχίσουν τη ζωή τους μαζί τους. Τα παίρνουν και φεύγουν, αφήνοντας πίσω τους …συντρίμμια, αλλά και ανθρώπους που δεν πτοούνται με τίποτα.
Η ζωή συνεχίζεται. Προς την αναγέννηση για εκείνους που φεύγουν, ακόμη κι αν ρισκάρουν τα πάντα, και προς τη μιζέρια, επιμένοντας στην …άνεση και σταθερότητα, για εκείνους που μένουν. Να μην ταραχθούν οι κύκλοι…
Πολλοί πιστεύουν πως οι ανατροπές έρχονται όταν χάνουν τις καταθέσεις τους στις τράπεζες, που άλλοι μάζεψαν με κόπους και άλλοι τις βρήκαν έτοιμες στο πιάτο, ή τις έκαναν με τους ταχυδακτυλουργικούς τρόπους και τα μέσα. Άλλοι θεωρούν πως έρχονται τα πάνω κάτω, όταν ο γιος τους χωρίζει, η κόρη τους πιάνει τον σύζυγο με γκόμενα, τα παιδιά τους δεν τα πάνε καλά στα σχολεία.
Η ζωή είναι στιγμές
Πολλοί τώρα περνούν τις μεγάλες ανατροπές χάνοντας τις δουλειές τους, όταν δέχονται μεγάλες μειώσεις στους μισθούς τους και λένε πως δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα, ή ακόμη κάποιοι κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους.
Μεγάλες ανατροπές υπάρχουν, όταν ξυπνάς ένα πρωί ξεκινάς για τη δουλειά σου και σε καταπλακώνει ένα αυτοκίνητο στον δρόμο, έχεις πονοκεφάλους και σου λένε πως έχεις όγκο στον εγκέφαλο, φεύγεις από τον καρδιολόγο με τέλειο check κοπώσεως και μέχρι το πρωί παθαίνεις το έμφραγμα και σε τρέχουν στα Επείγοντα Περιστατικά.
Η ζωή είναι γεμάτη από ανατροπές, εκεί που δεν το περιμένεις ή εκεί που σε εξωθούν οι καταστάσεις ή ακόμη εκεί που λες στον εαυτό σου «φτάνει πια δεν πάει άλλο».
Βλέπω τις ανατροπές ως ένα πείραμα ή ένα εγχείρημα ή ακόμη και ένα μεγάλο ρίσκο που μπορεί να σε οδηγήσει να φθάσεις εκεί που δεν μπορείς! Ίσως και να πέσεις κάτω, να θυμώσεις, να κλάψεις αλλά μετά να σηκωθείς και να είσαι δυνατότερος και πιο συνειδητοποιημένος ότι η ζωή είναι στιγμές και όποιος τις ζήσει, είναι κερδισμένος.
Ένα μεγάλο ρίσκο
Πάει καιρός τώρα που δεν μπορώ να δεχθώ πώς δεν μπορείς να βγεις από τις ανατροπές. Δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δεν θέλω. Για μένα τουλάχιστον οι ανατροπές είναι, τις περισσότερες φορές, ένα μεγάλο ρίσκο για να φτάσω πιο κοντά στους στόχους μου, να δω με άλλη ματιά τη ζωή και να πω: «Ευτυχώς που ακόμη ζω και αναπνέω. Πήγα στην κόλαση και επέστρεψα».
Όσο κι ακούγεται πολύ φοβητσιάρικο ή ακραίο έχω πάρει στα χαλαρά τις εκπλήξεις και ανατροπές στη ζωή. Τίποτε πια δεν με εκπλήσσει, τίποτα πια δεν με ρίχνει στα πατώματα. Έτσι, λέω κάθε φορά και πάλι από την αρχή. Ίσως να συνήθισα να γλυτώνω τα δυσάρεστα στο παρά πέντε, ή ακόμη και να τα ζω μόνο όταν αυτά συμβούν. Όπως λέει και ένα καλός φίλος «έμαθες να τα ζεις όπως τη γρίπη».
Πιστεύοντας πως με την ηλικία βάζεις μυαλό και ωριμάζεις άρχισα να θεωρώ πως η ζωή χρειάζεται ισορροπία. Για κάθε δυσάρεστη ανατροπή, ακόμη και ακραία, μπορεί να ανταμειφθείς με μια ευχάριστη. Μόνο ο θάνατος δεν έχει γυρισμό!
Δυσάρεστες στιγμές
Αποδέξου, λοιπόν, τις ανατροπές ως ένα κομμάτι της ζωής που δεν μπορείς να το σταματήσεις, να το ανατρέψεις, να το καλουπώσεις. Μπορείς, όμως, να διαφοροποιηθείς και να αποδεχθείς την αλλαγή. Ποιος ξέρει μπορεί να σε πάρει εκεί που δεν μπορείς να φανταστείς.
Κλείσε, λοιπόν, στο χρονοντούλαπο τις δυσάρεστες στιγμές, ή ανάσυρε τις, μόνο όταν θέλεις να θυμηθείς πού ήσουνα και πού έφτασες, και σταμάτησε το μυαλό και τις σκέψεις σου σε εκείνες τις καθαρές όμορφες εικόνες που σου έφεραν στη ζωή οι μεγάλες αλλαγές. Όπως είπε και ο Ινδός πολιτικός, επαναστάτης και ακτιβιστής Μαχάτμα Γκάντι: «Πρέπει να είσαι η αλλαγή που θέλεις να έρθει».