Είμαι ακόμη ζωντανή…
Κάποτε αισθάνεσαι ότι η ζωή σου λιγοστεύει. Ότι πάτησες τα 40, τα 50 και βάλε. Ότι δεν γεύτηκες, δεν απόλαυσες, δεν χάρηκες τη ζωή. Ότι σου απομένει λίγη ζωή. Εκεί ρωτάς τον εαυτό σου: “Τι είναι ευτυχία για μένα;”. H δική μου απάντηση δεν είναι περίπλοκη. Ψάξε τη δική σου! Ευτυχία είναι να αγαπώ και να με αγαπούν, να κάνω το καλύτερο υπό τις περιστάσεις και να έχω ήσυχη τη συνείδησή μου όταν κοιμάμαι το βράδυ.
Να ξυπνώ το πρωί, να μπορώ να σηκώνομαι από το κρεβάτι, να βγάζω τον σκύλο μου στην αυλή, να μυρίζομαι το γιασεμί. Να απολαμβάνω τον καφέ μου στη βεράντα ακούγοντας τις ειδήσεις και μετά να βάζω πρώτη ταχύτητα για την ημέρα μου. Να χαίρομαι με τα μικρά, τον καφέ με τη φίλη στην Παλιά Λευκωσία, την κουβέντα με τον φίλο, την επίσκεψη στη γειτόνισσα που δεν μπορεί να περπατήσει και να μετακινηθεί εύκολα.
Είμαι ευτυχισμένη γιατί είμαι ακόμη ζωντανή. Μπορώ να περπατώ, να βλέπω, να διαβάζω, να ακούω μουσική και τα γαβγίσματα του σκύλου μου. Να οδηγώ και να πηγαίνω όπου θέλω, να εργάζομαι με ενθουσιασμό και ζήλο. Να πέφτω και να σηκώνομαι, αλλά ακόμη να είμαι ζωντανή!
Χρύσω