Καθάρισε τη σαβούρα απ’ τη ζωή σου
Της Χρύσως Αντωνιάδου
Η ευτυχία βρίσκεται στα πολύ μικρά και ασήμαντα, δεν έχουμε ανάγκη από τα πολλά και περιττά
Ας ελαφρύνουμε το σώμα και τις σκέψεις μας απ’ όλα εκείνα τα βαριά και ασήκωτα που βασανίζουν τη ζωή μας
Μη βία αλλά αντίσταση
σε αυτούς που στοιβάζουν
στα θησαυροφυλάκιά τους
τα κλεμμένα λάφυρα μιας ολόκληρης ζωής
Το κεφάλι μου πάει να σπάσει από τους πονοκεφάλους. Το σώμα μου με προδίδει, δίνοντάς μου συχνά μηνύματα ότι … μπήκα στα χρόνια και δεν τραβώ, όπως παλιά.
Εκείνη η ταλαιπωρημένη η δερμάτινη καρέκλα του γραφείου μου κοντεύει να βγάλει τρύπες από την πολλή χρήση. Διαβάζω συχνά σε ιατρικά άρθρα, πως όσο πιο πολύ χρησιμοποιείς τον ηλεκτρονικό υπολογιστή, άλλο τόσο αντιμετωπίζεις συχνά προβλήματα υγείας.
Το ομολογώ. Από τον καιρό που έγινα ένα με τον ηλεκτρονικό μου υπολογιστή έχασα την ησυχία μου. Μπορεί να είναι το επάγγελμά μου, η δουλειά μου, η ζήση μου, αλλά με έχει κυριολεκτικά εξοντώσει. Και πλέον το πήρα απόφαση.
Ουδείς δεν μπορεί να εξοντώσει τις δυνάμεις που διαθέτω ακόμη, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για ένα άψυχο εργαλείο που αντί να σε υπακούει, γίνεσαι έρμαιό του.
Μπουγάδα και μετά ξέπλυμα
Έτσι, λοιπόν, με αφορμή τη χρήση που κάμνω στον ηλεκτρονικό μου υπολογιστή με τον οποίον είμαστε σαν τις σιαμαίες, άρχισα να σκέφτομαι πως είναι καιρός να ξεπλύνω από τη ζωή μου τα πολλά, τα περιττά, εκείνα που κρατώ για ενθύμια, που μου ξεθάβουν αναμνήσεις, που μου θυμίζουν παλιές εποχές, καλές και κακές.
Μου πήρε καιρό ν’ αντιληφθώ πως είμαι πιο ήρεμη, πιο ευτυχισμένη, πιο χαλαρή και πιο ήσυχη όταν καθαρίζω τα ερμάρια μου, τα γραφεία μου, το πατάρι και την αποθήκη απ’ όλα αυτά που μάζεψα ή μάζεψαν άλλοι και όφειλα να …προστατεύω.
Η επιχείρηση «σκούπα» ξεκίνησε εδώ και δέκα περίπου χρόνια αλλά δεν λέει να σταματήσει. Δεν είναι και εύκολη υπόθεση να πετάς στοίβες εφημερίδων και περιοδικών, χάρτινα κιβώτια με τα δημοσιεύματά σου. Να αδειάζεις τα ερμάρια από ρούχα που κράτησες για χρόνια γιατί ήταν τα αγαπημένα σου, τα αγόρασες ακριβά, θα φορεθούν και πάλι όταν το …προστάξει η μόδα, σου πάνε ακόμη, ή έχεις τα ίδια κιλά από τότε που ήσουνα 30 χρόνων.
Κάποτε άλλα λογαριάζεις κι’ άλλα σου έρχονται. Πόσο μάλλον όταν παχύνεις μέσα σε ένα χρόνο 10 ολόκληρα κιλά και το νούμερο που κρατούσες μια ζωή, σπάει και εκτοξεύεται, όπως το διαστημόπλοιο προς τα ύψη!
Αποχωρίζομαι ρούχα και συνήθειες
Σκέφτομαι πως ίσως και νάναι καλύτερα που έβαλα τα κιλά μου για να καταφέρω να αποχωριστώ αγαπημένα ρούχα που έπαιρναν χώρο στην ντουλάπα μου. Γιατί μην νομίζετε πως είναι εύκολο να δώσεις το ρούχο το αγαπημένο σου, όσα χρόνια κι αν το φορέσεις.
Λοιπόν, η εκστρατεία καθαριότητας που την επαναλαμβάνω κάθε βδομάδα με την πρώτη ευκαιρία, δεν είναι και η ευκολότερη υπόθεση, όταν έχεις να κάνεις με ανθρώπους, ιδέες, συνήθειες και τη γνωστή πεπατημένη. Για μένα ίσως και να μην είναι και τόσο δύσκολο, μιας και το έχω δουλέψει πολύ το θέμα, το έχω φιλοσοφήσει, έχει γίνει πλέον βίωμα και κανόνας ζωής!
Τι να πουν οι άλλοι, οι περισσότεροι, που έχουν προσκολληθεί όπως τη βδέλλα, σε κακές συνήθειες, σκοτεινές σκέψεις, μίζερους ανθρώπους, ξεπερασμένες ιδέες και θέλω, που έχουν στοιβάξει και έχει ξεχειλίσει ολόκληρη η ζωή, το σπίτι και το γραφείο τους από άπλυτα, λάφυρα, ερείπια μιας ολόκληρης ζωής, δικής τους και των … προγόνων τους.
Ξυπνήστε!
Συχνά σκέφτομαι πως κάθε μεγάλη μπόρα, όπως αυτή που περνά ο τόπος τον τελευταίο καιρό, κάθε αναμπουμπούλα στην κοινωνία μπορεί να φέρει μια μεγάλη αλλαγή. Ίσως, λέω ίσως, και να ξυπνήσουμε από τον λήθαργο, ή καλύτερα τον ψεκασμό, στον οποίον έχουμε υποβληθεί και να επιχειρήσουμε τη δική μας αντίσταση. Ακόμη κι αν είναι παθητική. Θυμάμαι πολύ συχνά τον Μαχάτμα Γκάντι και τη φιλοσοφία του περί παθητικής αντίστασης και συλλογίζομαι πως θα ήταν διαφορετική η ζωή και η κοινωνία μας εάν μπορούσαμε να την εφαρμόσουμε στην πράξη.
Μη βία, ίσως και να είναι η απάντηση σε όλους εμάς και εσάς που έχουν σιχαθεί τους πολιτικούς και τους οικονομικούς εγκεφάλους κι’ αναζητούν μια λύση, αλλά δεν έχουν το θάρρος και την τόλμη να βγουν από το κέλυφος της ασφάλειάς τους και να πετάξουν τις σαβούρες. Να επιχειρήσουν να ρίξουν στον καιάδα του Κοτσιάτη όλα εκείνα τα παράσιτα που γέμισαν την κοινωνία και τη ζωή τους. Δύσκολες αποφάσεις σε δύσκολες εποχές.
Η «μη βία» του Μαχάτμα Γκάντι, μια φιλοσοφία ζωής, θα μπορούσε να είναι μια κάποια επιλογή σε αυτούς τούς εξοντωτικά δύσκολους καιρούς εναντίον όλων αυτών των … λερωμένων από τη βρόμα ανθρώπων. Τι έκαναν οι Ινδοί; Σταμάτησαν να πληρώνουν τους τεράστιους φόρους που τους επέβαλλαν οι Άγγλοι, έκαναν απεργίες, σταματώντας τη λειτουργία των βιοτεχνιών και των βιομηχανιών αγγλικών συμφερόντων. Πορεύονταν ειρηνικά, ξεσήκωναν τους ανθρώπους, ακόμη και στις πιο απομακρυσμένες περιοχές της Ινδίας.
Σαμποτάζ στη σαβούρα
Ο Γκάντι, έμαθε την ανθρωπότητα πως ο πόλεμος δεν είναι μονόδρομος, διακηρύττοντας πως «η μη βία είναι η μεγαλύτερη δύναμη που διαθέτει η ανθρωπότητα, είναι πιο ισχυρή από το ισχυρότερο όπλο καταστροφής που επινόησε η ευφυΐα των ανθρώπων. Η καταστροφή δεν είναι νόμος των ανθρώπων…».
Μη βία, λοιπόν, αλλά σαμποτάζ. Σε όλα αυτά τα περιττά που στοιβάζουμε στις ζωές μας, που λέμε πως είναι κουρεμένες αλλά δεν κάνουμε τίποτα για να τις ελαφρύνουμε. Μη βία αλλά αντίσταση σε όλους αυτούς που πίνουν το αίμα μας, στοιβάζοντας στα θησαυροφυλάκιά τους τα κλεμμένα λάφυρα μιας ολόκληρης ζωής. Μη βία σε αυτούς που αποφασίζουν για μας χωρίς εμάς και μας ζητούν και τα ρέστα.
Λέω συχνά πως είναι καιρός να καθαρίσουμε με ισχυρό καθαριστικό όλη αυτή τη σαβούρα που στοιβάχτηκε γύρω μας, στην πολιτική, την οικονομία και την κοινωνία. Στα σπίτια μας, τις σχέσεις μας και τους ανθρώπους που μας περιβάλλουν.
Πιστέψτε με! Κανένας δεν γίνεται πιο ευτυχισμένος, προσθέτοντας πράγματα κι ανθρώπους που τον φορτώνουν με ραγισμένες υποθέσεις, τοξικά συναισθήματα κι άλυτα προβλήματα.
Απλό πράγμα η ευτυχία
Η ευτυχία βρίσκεται στα μικρά και ασήμαντα, σε όλα εκείνα που αφήνουμε στη ζωή μας, όταν καθαρίσουμε από τα περιττά, εκείνα που παραμένουν για να ελαφρύνουν το μυαλό, τις σκέψεις, το πορτοφόλι και το σώμα μας. Πεποιθήσεις, αναμνήσεις, ενοχές, συνήθειες, συσσωρευμένα αντικείμενα, παλιά περιοδικά και εφημερίδες που δεν θα τα χρησιμοποιήσουμε ποτέ. Λέει ο Νίκος Καζαντζάκης διά στόματος Αλέξη Ζορμπά: «Κάμποση ώρα γύρα από το μαγκάλι οι δυο μας σωπαίναμε. Βεβαιώθηκα πάλι πόσο η ευτυχία είναι πράγμα απλό και λιτοδίαιτο – ένα ποτήρι κρασί, ένα κάστανο, ένα φτωχικό μαγκαλάκι, η βουή της θάλασσας· τίποτα άλλο. Χρειάζεται μονάχα, για να νιώσεις πως όλα τούτα είναι ευτυχία, μια καρδιά απλή και λιτοδίαιτη».
Η αληθινή ευτυχία είναι μια βουτιά στη θάλασσα, μια μεγάλη αγκαλιά, η μυρωδιά της λεμονιάς, τα χρώματα των λουλουδιών που σκορπίζουν ανοιξιάτικες ευωδίες στην αυλή μου. Ευτυχία είναι να αισθάνομαι υγιής και δυνατή, να ζεσταίνομαι με τα λόγια ενός πραγματικού φίλου, να φτάνω όπου μπορώ και όχι παραπάνω. Να βάζω ψηλούς στόχους, που ακόμη κι αν δεν καταφέρω να τους φθάσω, τουλάχιστον να λέω πως προσπάθησα.
Να κάνω πράξη τα λόγια του Andrew Carnegie πως «αν θες να είσαι ευτυχισμένος, βάλε ένα στόχο που θα οδηγεί τις σκέψεις σου, θα απελευθερώσει την ενεργητικότητά σου και θα σου δώσει ελπίδα».