Μέτρα τη ζωή με αυτά που έχεις…
Πού πας άνθρωπε; Πόσο καιρό νομίζεις πως μπορείς να αντέχεις την πίεση, τα χρονοδιαγράμματα, τα πιεστικά ωράρια και τη βαβούρα της ζωής;
Πού πας φίλε μου, στριμωγμένος από την πίεση της δουλειάς σου, τις οικογενειακές υποχρεώσεις, τους θορύβους της πόλης και τις απαιτήσεις όλων;
Πού πας φίλη μου; Μήπως ξέχασες πως η ζωή δεν ξαναγράφεται από την αρχή, ούτε η γέννηση των παιδιών σου, ούτε οι στιγμές της παιδικής τους ηλικίας και της ατίθασης εφηβείας;
Ανάπνευσε βαθιά και ησύχασε. Γαλήνευσε, άφησε τα πράγματα να εξελίσσονται από μόνα τους. Μην τα πιέζεις, μην ασκείς συναισθηματική και ψυχολογική βία στους ανθρώπους σου, μην πνίγεις τους άλλους με τα δικά σου θέλω.
Μέτρα τη ζωή με αυτά που έχεις, με τα σημαντικά, τα λίγα. Τα περιττά δεν χρειάζονται. Ρίξε τα στον κάλαθο, στην ανακύκλωση, χάρισέ τα σε ανθρώπους που τα έχουν ανάγκη. Πάψε να στοιβάζεις λάφυρα, οικονομικά, κοινωνικά, επαγγελματικά. Ποιος σου είπε πως αύριο θα ζεις για να τα απολαύσεις;
Μάθε να μετράς την ευτυχία σου, έχοντας κοντά σου ανθρώπους που σε αγαπούν και σε στηρίζουν, κάνοντας εκείνα τα μικρά που θεωρείς ασήμαντα και δεδομένα αλλά είμαι σίγουρη πως θα τα απολαύσεις. Η ζωή δεν βρίσκεται μέσα στα πολυτελή γραφεία, ούτε στα αστραφτερά σαλόνια. Είναι έξω. Εκεί θα βρεις την ηρεμία της ψυχής και γαλήνη του νου.
Χρύσω