Μια ζωή την έχουμε…
Όταν χαίρεσαι ακόμη και τα μικρότερα που σου προσφέρονται. Όταν απολαμβάνεις τη φύση, τη θάλασσα, όταν δίνεις ψυχή για τις ορειβασίες…
Όταν είσαι ελεύθερος, όταν δεν φοβάσαι να τσαλακώσεις την τέλειά σου εικόνα, όταν δεν φοβάσαι την κριτική.
Όταν γίνεσαι παιδί, αυτοσαρκάζεσαι, γελάς με τα παθήματά σου, χαμογελάς, γελάς με την ψυχή σου.
Όταν αγαπάς, εμπιστεύεσαι, σε εμπιστεύονται, όταν ερωτεύεσαι…
Όταν βοηθάς και δέχεσαι βοήθεια. Όταν δίνεις την αγκαλιά σου σε κάποιον που την έχει μεγάλη ανάγκη…
Όταν πιστεύεις στα θαύματα!
Όταν αποφασίζεις πως σήμερα θα είσαι καλά και θα είσαι!
Όταν δεν αναμασάς τα ίδια και τα ίδια, γυρίζεις σελίδα σε ανθρώπους και καταστάσεις που σου ρουφούν την ενέργεια.
Όταν ξυπνάς ένα πρωί και λες «παρατάτε με», κλείνεις το κινητό και χάνεσαι για μέρες. Και μετά επιστρέφεις άλλος άνθρωπος!
Όταν πετάς τα μυωπικά γυαλιά, κάμνεις εγχείρηση καταρράκτη για να βλέπεις καλύτερα και αποφασίζεις πως μια ζωή την έχουμε…
Γιατί σίγουρα η ζωή είναι πολύ ωραία. Φτάνει να ξέρουμε να την πιάσουμε απ’ το μαλλί και να της πούμε φωνακτά: «Εγώ αποφασίζω για μένα και όχι εσύ!».
Χ.Α.