Να μην ακούω δικαιολογίες για τους νοσηλευτές
Πάει καιρός τώρα που ήθελα να γράψω κάτι για τους νοσηλευτές. Ακούω, διαβάζω, παρακολουθώ συνέχεια ειδήσεις και σκέφτομαι “ποιος φταίει;” που αυτή η Πολιτεία δεν αναγνωρίζει τον σημαντικότατο ρόλο που διαδραματίζουν στη λειτουργία των συστημάτων υγείας, στη σωστή λειτουργία των νοσηλευτηρίων. Μπαινοβγαίνοντας στα νοσοκομεία, βλέπω πολλές φορές με ζήλο, πως οι νοσηλευτές είναι εκείνοι που κρατούν στα χέρια τους τη λειτουργία τους. Φροντίζουν να αναβαθμίζουν ή να υποβαθμίζουν με τη συμπεριφορά και τις υπηρεσίες τους την εικόνα ενός νοσηλευτηρίου. Οι γιατροί είναι εκεί μόνο για τα … μεγάλα! Οι νοσηλευτές είναι εκεί, επί εικοσιτετραώρου βάσης, για να φροντίζουν τον ασθενή. Για να του πουν μια καλή κουβέντα, να τον ενθαρρύνουν, να του φροντίσουν τις πληγές, να του δώσουν τα φάρμακα. Είναι εκεί ή πρέπει να είναι εκεί, για όλα τα δύσκολα.
Kάποτε διάβασα τη βιογραφία της Φλόρενς Νάιτινγκεϊλ, της νοσοκόμος της καρδιάς, που πάντοτε με συνεπαίρνει, και θυμάμαι τα λόγια της: “Αποδίδω την επιτυχία μου σε αυτό: Ποτέ δεν έδωσα ή πήρα καμία δικαιολογία”. Καμιά δικαιολογία! Μια μαγική λέξη. Ότι τα ταμεία του κράτους δεν έχουν ρευστό, ότι βρισκόμαστε σε τροχιά μνημονίου, ότι η Τρόικα θα μας τραβήξει το αυτί, ότι θα πρέπει να γίνει η αυτονόμηση και μετά βλέπουμε…
Οι νοσηλευτές δικαιούνται. Ναι, δικαιούνται. Αν προσδοκούμε να αναβαθμίσουμε την ποιότητα της φροντίδας υγείας, αν θέλουμε να κάνουμε το “δεσμεύομαι” πράξη. Φτάνει δικαιολογίες και επιχειρήματα της δεκάρας… Φτάνει ναι μεν, αλλά… Όμως, εδώ πάντα υπάρχει ένα “όμως”… Ένα “όμως” που το παίρνουν στα χέρια τους οι κυβερνώντες και το διαχειρίζονται όπως τους βολεύει…. Οι νοσηλευτές, ο καθένας ξεχωριστά και όλοΙ μαζί επιβάλλεται να δημιουργήσουν ένα μέτωπο, να αποδείξουν έμπρακτα πως η στολή που φορούν εκφράζει την ιδεολογία του ανθρώπου που είναι και θα παραμείνει δίπλα στους ασθενείς και οδοιπόρους… Μόνο η ενότητα και η συναδελφοσύνη τους θα ρίξει τον τοίχο που τους στήνουν.
Χαριτολογώντας πάντα λέω: ” Κάποια στιγμή στη ζωή σας θα βρεθείτε δίπλα από έναν νοσηλευτή. Δεν υπάρχει περίπτωση. Και τότε αλοίμονό σας!”.
Χ.Α.