Ξέρω πως σιωπάς για το … καλό σου!
Άκου! Ξέρω πως δεν μιλάς, γιατί θέλεις να βρεις μια καλή δουλειά, μια οποιαδήποτε δουλειά για να μπορείς να καλύπτεις τουλάχιστον τα βασικά σου έξοδα. Ή ακόμη για να παραμείνεις εκεί που βρίσκεσαι, για να μην έχεις άλλους μπελάδες και ανησυχίες. Σιωπάς για να συνεχίσει ο μπαμπάς και η μαμά να σε συντηρούν μέχρι να βρει το “παιδί” μια καλή δουλειά, εννοείται σε τράπεζα ή στο δημόσιο, ασχέτως αν δεν ανέχεσαι πια να σε ελέγχουν σαν το γυμνασιόπαιδο. Όμως, πληρώνουν για το καινούργιο αυτοκίνητο, για τα ταξίδια και τις πολυτέλειές σου και εσύ υποχρεώνεσαι να σιωπάς.
Άκου! Σε εξευτελίζουν και παίζουν με τη νοημοσύνη και τα νεύρα σου. Εσύ, όμως, εξακολουθείς να τους ανέχεσαι γιατί έχεις μεγάλη ανάγκη τα χρήματά τους, το όνομά τους και την κοινωνική τους θέση.
Κάποτε συλλογίζομαι πως κανένας δεν έχει δικαίωμα να σου καταπατά τα ουσιώδη ανθρώπινα δικαιώματά σου, όποιος κι αν είναι αυτός, τάχα για το δικό σου καλό. Ξύπνα, ακόμη κι αν υποχρεωθείς να σηκωθείς από την αναπαυτική σου πολυθρόνα και να βγεις έξω στην κοινωνία!
Χρύσω