Είσαι νικητής και το ξέρεις!
Ο άνθρωπος κρύβει μέσα του απίστευτες αντοχές και δεν το ξέρει. Μάλλον το αντιλαμβάνεται όταν βρεθεί αντιμέτωπος με μια μεγάλη πρόκληση. Με τον θάνατο, την αρρώστια, το διαζύγιο, τον χωρισμό.
Οι περισσότεροι θεωρούν πως δεν μπορούν ν’ αντέξουν τις μεγάλες ανατροπές στη ζωή τους. Πιστεύουν πως δεν έχουν τη δύναμη, δεν έχουν το σθένος, δεν έχουν το θάρρος και τη γενναιότητα. Αισθάνονται αδύναμοι, σκέφτονται πως δεν μπορούν να διαχειριστούν τις μεγάλες προκλήσεις. Κάνουν λάθος!
Ο καθένας μας έχει απίστευτες δυνάμεις μέσα του, τόσες πολλές που δεν μπορεί να τις αντιληφθεί. Δεν ζυγίζονται με το κιλό και δεν μετρούνται με αριθμούς.
Βγαίνουν στην επιφάνεια μόνο όταν βρεθούμε μπροστά σε μια μεγάλη δοκιμασία. Εκεί αναγκαζόμαστε να μαζέψουμε δυνάμεις, να μετρήσουμε τα … πολεμοφόδιά μας και να το παλέψουμε. Ο καθένας παλεύει για τον δικό του εαυτό. Κανένας δεν αγωνίζεται για τον άλλον.
Κανένας δεν πληγώνεται στις μάχες εάν δεν το επιτρέψει, κανένας δεν πέφτει χωρίς να σηκώνεται, κανένας δεν οπισθοχωρεί εάν δεν το θέλει ο ίδιος.
Λοιπόν, ο καθένας για τον εαυτό του και κανείς για τον άλλον. Ο άλλος μπορεί να σταθεί δίπλα μας, να μας πει μια καλή κουβέντα, να μας δώσει μια συμβουλή, ίσως και ένα χέρι βοήθειας, μια αγκαλιά. Στην πραγματικότητα δεν μπορεί να γίνει «εμείς», ούτε εμείς «εκείνος ή εκείνη».
Προσωπικά, έμαθα στις μεγάλες μάχες να στεγνώνω την ψυχή μου για να λειτουργώ. Κάποτε ήμουν ανασφαλής και οπισθοχωρούσα. Τώρα έγινα μαχητής και παραμένω στον αγώνα, πιστεύοντας πως τα δάκρυα είναι για τους μικρόψυχους.
Ίσως, στη ζωή μου να μάζεψα πολλές υποθέσεις που τώρα τις έχω ξοφλήσει. Ίσως να θέλω να είμαι εγώ η δυνατή που θα αποδράσει νικήτρια από τον αγώνα. Στην ουσία είμαι ένα μικρό παιδί, που αποζητά αποδοχή. Όλοι, κατά βάθος, είμαστε μικρά παιδιά, που διεκδικούμε το μπράβο των μεγάλων, την επιβεβαίωση, τα συγχαρητήρια, τη θετική κουβέντα.
Όλοι μας είμαστε παιδιά που φοβόμαστε την απόρριψη, παλεύουμε για την αποδοχή και φεύγουμε πληγωμένοι από τις ήττες. Και πάλι απ’ την αρχή. Νικητές σε έναν άνισο αγώνα, που τελικά κερδίζει αυτός που έβαλε ένα σκληρό κέλυφος γύρω του για να μην αισθάνεται και να μην κινδυνεύει να πληγωθεί.
Κι, όμως, στη ζωή δικαιούμαστε να πέσουμε και να σηκωθούμε, να αποτύχουμε και να συνεχίσουμε, να χτυπήσουμε και ν’ αναρρώσουμε. Ίσως αυτή να είναι τελικά η γλύκα της!
Χρύσω