ΠΑ.ΣΥ.ΝΟ: Πόσο κοστολογείται από το κράτος η ευθύνη της ανθρώπινης ζωής;
Η ΠΑ.ΣΥ.ΝΟ σε ανοικτή επιστολή της προς τον Υπουργό Υγείας και την Κυβέρνηση αναφέρει ότι “εμείς έχουμε φτάσει στα όριά μας, δεν μπορεί το σχέδιο της κυβέρνησης για τη δημιουργία των αυτονομημένων νοσηλευτηρίων να στηριχθεί στις πλάτες μας και σε βάρος της φροντίδας της υγείας των ασθενών”. Αυτούσια η ανακοίνωση της ΠΑ.ΣΥ.ΝΟ στη συνέχεια:
“Σε μια απεργιακή κινητοποίηση, υπεύθυνος για όλα τα θέματα που αφορούν την επιχείρηση, ή την υπηρεσία στην οποία γίνεται η απεργία, όπως η εξυπηρέτηση των πολιτών είναι ο εργοδότης και κανένας άλλος. Η ασφάλεια των ασθενών και τα προβλήματα που δημιουργούνται από την απεργία είναι ευθύνη του εργοδότη, κατά συνέπεια του Υπουργείου Υγείας. Αν χαθεί μια ανθρώπινη ζωή είναι ευθύνη του Υπουργείου Υγείας, που με την αδιάλλακτη στάση του δεν αποδέχεται να συζητήσει τα θέματα του νοσηλευτικού κλάδου.
“Όπως ευθύνη του Υπουργείου είναι και τα ραντεβού με τον γιατρό που χρονίζουν και οι ανθρώπινες ζωές που κινδυνεύουν, αναμένοντας το ραντεβού… Γι’ αυτά δεν διερωτάται το Υπουργείο Υγείας και δεν είδαμε να ετοιμάσει μέχρι τώρα στρατηγικό σχεδιασμό. Η υποστελέχωση, που είναι ένα από τα αιτήματά μας, δεν είναι επικίνδυνη για την ανθρώπινη ζωή; Τα μέλη μας απειλήθηκαν ότι, εάν δεν συμμορφωθούν στις οδηγίες ως προσωπικό ασφαλείας, θα καταγγέλλονται στην Αστυνομία.
“Η πενιχρή ως ανύπαρκτη νομοθεσία που διέπει τον θεσμό της απεργίας δεν προνοεί υποχρεωτικές ομάδες ασφαλείας, σε περίπτωση απεργίας. Εμείς, όμως, σεβόμενοι τις ανάγκες και την ασφάλεια των ασθενών, καθορίσαμε ως προσωπικό ασφαλείας, το ελάχιστο νοσηλευτικό προσωπικό που, σύμφωνα με το Υπουργείο Υγείας εργάζεται, στη νυκτερινή βάρδια. Εδώ τίθεται το ερώτημα κατά πόσον το Υπουργείο Υγείας κρίνει ότι ο αριθμός του νοσηλευτικού προσωπικού στη νυκτερινή βάρδια δεν είναι επαρκής για την ασφάλεια των ασθενών ή όχι, κατά τη διάρκεια της απεργίας. Τελικά, οι ασθενείς της νυκτερινής βάρδιας κινδυνεύουν ή όχι, και με ποιου την ευθύνη;
Καμιά οικονομική μελέτη
“Σε συνάντηση που πραγματοποιήθηκε με το Τμήμα Δημόσιας Διοίκησης και Προσωπικού στο Υπουργείο Οικονομικών μας αναφέρθηκε ότι, δεν έγινε καμία οικονομική μελέτη για το αίτημα της αναβάθμισης, γιατί είναι κυβερνητική απόφαση να μην αναβαθμιστούν οι νοσηλευτές. Αυτό, μας είπαν, θα είναι επιβαρυντικό για το κόστος της αυτονόμησης και γι’ αυτό τον λόγο απέρριψαν το αίτημά μας. Το ερώτημα που θέτουμε είναι εάν οι αριθμοί που παρουσιάζονται είναι ακριβείς ή είναι πρόχειροι υπολογισμοί;
“Επίσης, καλούμε το Υπουργείο Οικονομικών να μας παρουσιάσει τα κονδύλια που δαπανούνται γι’ άλλες περιπτώσεις. Π.χ. αυξήσεις των βουλευτών, λιμουζίνες για κρατικούς αξιωματούχους και άλλα ποσά που θα μπορούσαν να διατεθούν για την ασφάλεια των ασθενών. Εάν τα κονδύλια που προορίζονται για την ασφάλεια των ασθενών προέρχονται από την υποβάθμιση του νοσηλευτικού προσωπικού, και κατ’ επέκταση της νοσηλευτικής φροντίδας προς τους ασθενείς. Στα ποσά που παρουσιάζονται περιλαμβάνεται η μείωση του μισθού που εμείς αγόγγυστα έχουμε επωμισθεί. Η ευθύνη της ανθρώπινης ζωής πόσο κοστολογείται από το κράτος για να την περιφρουρήσει με ασφάλεια;
“Εμείς ζητούμε την έναρξη του διαλόγου για την αναβάθμισή μας στις πανεπιστημιακές δομές. Ζητούμε από την Πολιτεία την ίση και δίκαιη μεταχείριση. Ζητούμε να διατηρηθεί το δικαίωμα του ασθενή για ποιοτική και υψηλού επιπέδου φροντίδα υγείας. Τα βαρίδια ή «γομάρι», όπως μας αποκάλεσαν, δεν είμαστε εμείς, αλλά η πολιτική που ακολουθείται, η οποία θέτει φραγμούς στην επικοινωνία.
“Ο περιβόητος διάλογος στον οποίον μας καλούν να συμμετέχουμε αφορά μόνο αποφάσεις που έχουν ληφθεί και δεν αφορά κανένα από τα αιτήματα μας. Προσπάθησαν να υποβαθμίσουν το έργο μας και την επιστημονικότατά μας, τα προσόντά μας, να μας φέρουν σε αντιπαράθεση με συναδέλφους. Μας κατηγόρησαν για παλικαρισμούς, μας είπαν να βρούμε αλλού δουλειά εάν δεν μας αρέσει, μας απείλησαν ότι θα μας καταγγείλουν στην Αστυνομία επειδή απεργούμε.
“Μας χαρακτήρισαν «γομάρι». Έκαναν στρατηγικό σχεδιασμό και είπαν ότι δεν μας χρειάζονται και ότι θα αποτείνονται στον ιδιωτικό τομέα. Μας κάλεσαν σε διάλογο να συζητήσουμε μόνο αυτά που οι ίδιοι θέλουν. Προσπάθησαν να μας επιρρίψουν ευθύνες που δεν μας αναλογούν. Εμείς έχουμε φτάσει στα όριά μας, δεν μπορεί το σχέδιο της κυβέρνησης για τη δημιουργία των αυτονομημένων νοσηλευτηρίων να στηριχθεί στις πλάτες μας και σε βάρος της φροντίδας της υγείας των ασθενών. Απεργούμε γιατί η αδικία είναι πλέον κατάφωρη. Παρόλα αυτά εμείς, όπως κάνουμε πάντοτε, συνεχίζουμε να κάνουμε τη δουλειά μας με μεγάλη ευσυνειδησία με στόχο να μην κινδυνέψει κανένας ασθενής”.