Πλήρωνε ζοππόβορτε κυπριακέ λαέ!
Tης Χρύσως Αντωνιάδου
Ο Υπουργός Οικονομικών Χάρης Γεωργιάδης κοιμάται και βλέπει όνειρο την Τρόικα… Έτσι, τουλάχιστον προβάλλεται στον κυπριακό λαό. Κάθε φορά που του ζητείται να εγκρίνει ένα ευρώ, επικαλείται το μνημόνιο και παραπέμπει στην πολιτική λιτότητας που επιβάλλουν οι δανειστές την οποία οφείλει να τηρεί γιατί, δήθεν, ελέγχεται. Έτσι, όταν άνοιξα τα μάτια μου σήμερα το πρωί και διάβασα τον κύριο τίτλο της εφημερίδας «Ο Φιλελεύθερος» κόντεψα να λιποθυμήσω. Οι θυσίες του κυπριακού λαού τα τελευταία τρία χρόνια και βάλε πάνε περίπατο…
«Το Υπουργικό Συμβούλιο αποφάσισε την αύξηση των αμοιβών των μελών των διοικητικών συμβουλίων Ημικρατικών και άλλων Οργανισμών, Κρατικών Εταιρειών και Συμβουλίων / Επιτροπών». Σε αρκετά διοικητικά συμβούλια, αναφέρει η είδηση, η αμοιβή διπλασιάζεται ενώ καθορίστηκε σταθερό ποσό ύψους €1.000 τον μήνα ως αμοιβή, για τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου της Εταιρείας Υδρογονανθράκων. Η απόφαση του Υπουργείου Οικονομικών, συνεχίζει το δημοσίευμα, γι’ αυξήσεις στις αμοιβές των διοικητικών συμβούλων συνεπάγεται πρόσθετη ετήσια δαπάνη ύψους €360.000, με το συνολικό ποσό της σχετικής δαπάνης να ανέρχεται στα €1,2 εκατ. ετησίως. Στο ποσό αυτό προστίθεται και το επίδομα παραστάσεως που παραχωρείται στους προέδρους διοικητικών συμβουλίων και το οποίο ανέρχεται στα €1.281 ετησίως. Οι αυξήσεις στις αμοιβές θα ισχύουν από την 1/1/2016».
Οι τρίχες της κεφαλής μου έγιναν κάγκελο, πάτησα διαγραφή σε όλα τα δημοσιεύματα που φύλαγα στον ηλεκτρονικό μου υπολογιστή υπέρ της Τρόικας και βρήκα την ηλεκτρονική διεύθυνση της Ντέλια Βελκουλέσκου και θα της στείλω μήνυμα! Για μένα, τον υπέρμαχο του Μνημονίου, την αφελή και … γραφική αρθρογράφο, που ηλιθίως πίστευε πως οι δανειστές θα έφερναν τα πάνω κάτω και θα άλλαζαν τα κακώς έχοντα, η είδηση των …αυξήσεων μού τάραξε την ηρεμία του Σαββατοκύριακου.
Στο λεξιλόγιο της ελληνικής γλώσσας δεν υπάρχει η ακριβής λέξη για να περιγράψει τον θυμό και την οργή μου. Και εγώ η αφελής που πίστευα πως θα άλλαζαν οι καταστάσεις! Πώς η Τρόικα θα έβαζε σε τάξη το μεγάλο φαγοπότι αυτών που ελέγχουν το κράτος; Ναι, κύριε Χάρη! Εξαγγέλλεις πως η Κύπρος επιστρέφει σύντομα στις αγορές, γιατί πέτυχε να υλοποιήσει τους στόχους της δανειακής σύμβασης, αλλά κλείστηκες μέσα στο γυάλινο γραφείο σου και δεν βλέπεις τι γίνεται έξω. Τι σε νοιάζει εσένα και την παρέα σου, που τη βόλεψες όλη μια χαρά;
- Ποιος θα πληρώσει το χρέος στους δανειστές;
Ο ζοππόβορτος κυπριακός λαός!
- Ποιος θα πληρώσει τις ζημιές των τραπεζών, τα κόκκινα δάνεια, τις εκποιήσεις και τη νέα ανακεφαλαιοποίησή τους, εάν χρειαστεί;
O ζοππόβορτος κυπριακός λαός.
- Ποιος πληρώνει τους μισθούς τους δικούς σου, όλων των αξιωματούχων του κράτους, των βουλευτών και τη συντήρηση των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και της δημόσιας υπηρεσίας και των ημικρατικών οργανισμών;
Ο ζοππόβορτος κυπριακός λαός.
Βέβαια, τώρα θα πληρώνουμε και τις αυξήσεις των συνεδριών των μελών των Ημικρατικών Οργανισμών. Ναι, εκεί που σφάζονται τα κόμματα για να βάλουν τους δικούς τους! Εκεί που λαμβάνονται οι αποφάσεις των διαπλοκών και του ρουσφετιού! Εκεί που θέλεις να τους ξηλώσεις για να αυξήσεις τα έσοδα του κράτους! Τι να πω!
Αγαπητέ Χάρη, σε είχα για ευφυή άνθρωπο. Μόνο και μόνο για επικοινωνιακούς λόγους δεν θα κατάθετες τέτοια πρόταση, εάν επιθυμούσες να ολοκληρώσεις την αποστολή της λιτότητας που ανέλαβες να φέρεις σε πέρας. Σε ερωτώ:
Τι θα πεις στις 43.000 εγγεγραμμένους ανέργους που περιμένουν δουλειά και δεν βρίσκουν;
Τι θα πεις σε όλους όσους κόβεις το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα και λιμοκτονούν γιατί κληρονόμησαν ένα χωράφι και αυξήθηκε η αξία του;
Τι θα πεις στους εργαζομένους του ιδιωτικού τομέα που αμείβονται με μισθούς πείνας;
Τι θα πεις τους νέους με τρία πτυχία που δουλεύουν εργάτες στους δρόμους, ναι υπάρχουν και αυτοί, και δεν σκέφτονται τον ήλιο; Φυσικά όπως επιχειρηματολόγησες στο Υπουργικό Συμβούλιο «οι υφιστάμενες αμοιβές δεν αποτελούν ούτε καν ελάχιστη ανταμοιβή για τον χρόνο που θυσιάζουν από την επαγγελματική και προσωπική τους ζωή».
Τι θα πεις στους ασθενείς που δεν έχουν να πληρώσουν γιατρό και περιμένουν μήνες για μια εγχείρηση, θεός μακαρίσει τους!
Τι θα πεις στα παιδιά που δεν έχουν να φάνε, ναι ανοίγουν τα σχολεία, και υπάρχουν και αυτά!
Σκέψου τι θα μπορούσες να κάμεις με 1, 5 εκατ. ευρώ τον χρόνο. Δεν θα σου πω εγώ!
Τι θα πεις στους εργαζόμενους με βάρδια, ναι που θυσιάζουν την προσωπική τους ζωή, Χριστούγεννα και Πάσχα, που εργάζονται κάτω από αντίξοες συνθήκες και τους έκοψες όλα τα επιδόματα; Τι θα πεις στους χαμηλόμισθους, στους υπαλλήλους που χάνουν κάθε μέρα τη δουλειά τους, τις επιχειρήσεις που κλείνουν;
Πού είναι οι κοινωνικές σου παροχές, οι παροχές για τους ηλικιωμένους των 500 ευρώ και κάτω, η βοήθεια στους ασθενείς που δεν έχουν την οικονομική άνεση να πάνε ούτε στον φθηνότερο γιατρό;
Τι να πω αγαπητέ Χάρη. Μνημονεύω τον μακαρίτη Θεμιστοκλή Δέρβη στον τάφο του οποίου είναι γραμμένοι οι στίχοι του Διονύσιου Σολωμού:
«Δυστυχισμένε μου λαέ Καλέ κι αγαπημένε Πάντοτ’ ευκολοπίστευτε Και πάντ’ απατημένε…»