Φτάνει που ζω και αναπνέω!
Το χώμα μυρίζει βροχή. Επιτέλους! Φθινόπωρο. Μου αρέσει. Καλμάρει τις ανησυχίες μου, την οργή μου, τον θυμό μου. Η γη με ελκύει όπως η θάλασσα, η φύση, το πράσινο. Φθινόπωρο. Σαν τη ζωή μου που πέρασε, χωρίς να καταλάβω πως πάτησα την πέμπτη δεκαετία. Προκλήσεις, ανατροπές, χαρές και λύπες. Έτσι είναι η ζωή. Ένας κύκλος.
Το Φθινόπωρο με συνεπαίρνει. Μου αρέσει η μυρωδιά του, το αεράκι του, η γλύκα του. Μου αρέσει να χώνομαι μες τα πρώτα φθινοπωρινά ρούχα, να αισθάνομαι τη μυρωδιά της φύσης, τον πεύκο που βρίσκεται στον πεζόδρομο δίπλα από το σπίτι μου. Πράγματα απλά, καθημερινά.
Μου αρέσει το Φθινόπωρο. Πλησιάζει το τέλος του χρόνου, αναθεωρώ τη ζωή μου, τους στόχους μου, τα επιτεύγματά μου. Αναδιπλώνομαι και κάνω την κριτική μου. Τι κέρδισα και τι έχασα! Δεν με νοιάζει ποιος είναι ο νικητής και ποιος ο ηττημένος. Φτάνει που ζω και αναπνέω!
Χρύσω