Φίλε μου, η ζωή σου αξίζει!
Άκου φίλε μου. Πάψε να παίρνεις τη ζωή στα σοβαρά. Σε καταστρέφει. Σε μαστιγώνει, σε συντρίβει.
Άκου φίλε μου, πάψε να παίρνεις τους ανθρώπους σοβαρά. Οι άνθρωποι δεν είναι για να τους παίρνεις όλους στα σοβαρά. Δεν είναι για να τους ακούς, να τους στηρίζεις, να είσαι ψυχή τε φίλος τους. Οι άνθρωποι είναι για να είσαι μπροστά τους και ποτέ δίπλα τους. Να είσαι ο εαυτός σου πρώτα και μετά ο … άνθρωπός τους. Είναι για να κανακεύεις εσύ πρώτα τον εαυτό σου και μετά να φροντίζεις τους άλλους.
Όχι δεν είναι εγωιστικό, δεν είσαι ατομικιστής, δεν είσαι εγωπαθής. Άμα δεν αγαπάς και νοιάζεσαι τον εαυτό σου, δεν αφουγκράζεσαι τις ανάγκες του, την ηρεμία, την ησυχία και κυρίως την απόλυτη συνύπαρξη σώματος και ψυχής, τέλειωσες! Σε τέλειωσαν οι άλλοι… Αυτοί για τους οποίους νόμιζες πως θα θυσιαζόσουν και θα το εκτιμούσαν. Έτσι, λοιπόν φίλε μου. Άκουσε με.
Πάρε τη ζωή σου, τη δική σου ζωή στα σοβαρά, βάλε τον εαυτό σου πρώτο και ψηλά, είναι η προτεραιότητα, και σταμάτα να αναλύεις τις συμπεριφορές και τα “είπαν” και “έκαναν” ανθρώπων που δεν είναι άξιοι να στέκονται δίπλα σου, να είναι φίλοι και συνεργάτες σου. Οι … δικοί σου άνθρωποι! Η ζωή σου έχει αξία, άκουσε με.
Χρύσω