Φεύγουμε με άδειες αποσκευές…
Λατρεύω στους ανθρώπους το πάθος για ζωή, για στόχους, για δημιουργία. Λατρεύω στους ανθρώπους την ηρεμία, τη γαλήνη στο πρόσωσό τους, την αυθεντικότητα, την ειλικρίνεια. Χαίρομαι τους ανθρώπους που λένε “καλημέρα, είμαι καλά” ακόμη κι αν έχουν τα προβλήματά τους, εκείνους που τους φωτίζει μια γαλήνια ηρεμία, που αγκαλιάζουν τη ζωή και θέλουν να ζήσουν. Λατρεύω τους ανθρώπους που αγαπούν τη θάλασσα και τη φύση, έχουν μια καλή κουβέντα για τον καθένα, ξέρουν πότε να αναπαύσουν το σώμα και την ψυχή τους.
Αλήθεια, πόσοι από εμάς μπορούμε να είμαστε όλα αυτά και λίγα από αυτά; Πόσοι μπορούμε να ευχαριστούμε την κάθε μέρα και την κάθε στιγμή που είμαστε ακόμη ζωντανοί, που αναπνέουμε και περπατούμε; Νομίζω πολύ λίγοι. Δυστυχώς χωνόμαστε μες τη ρουτίνα, τις υποχρεώσεις, τα χρονοδιαγράμματα και ξεχνούμε πως ο άνθρωπος έρχεται και φεύγει απ’ τη ζωή με άδειες αποσκευές. Τίποτε δεν παίρνουμε μαζί μας. Αφήνουμε πίσω μας τις αναμνήσεις για τους ανθρώπους που μας έζησαν και θα μας θυμούνται, όχι για τα λάφυρα που τους αφήνουμε, αλλά για την καρδιά και την αγάπη μας.
Χρύσω