Λευκό μου γιασεμί
Λατρεύω την ησυχία της Λευκωσίας τις μέρες του Δεκαπενταύγουστου. Η γειτονιά μου είναι ήρεμη, σχεδόν νεκρή. Το γιασεμί τρυπά τη μύτη μου από τη μυρωδιά του. Αναπολώ τα προηγούμενα εικοσιτετράωρα στη θάλασσα. Η αλμύρα είναι ακόμη στο κορμί μου, και οι ήχοι της θάλασσας μού κρατούν ακόμη συντροφιά
Ο σκύλος μου τρελάθηκε από τη χαρά του μόλις με είδε, λες και έλειπα στα …ξένα για είκοσι χρόνια. Η πίστη και η αγάπη σε όλο της το μεγαλείο. Γι’ αυτό, όπου κάτσω και όπου σταθώ, μιλώ για την αγάπη των σκύλων. Ίσως τη μοναδική αγάπη που υπάρχει και εκδηλώνεται.
Λατρεύω την ησυχία της βεράντας μου τα βράδια, ακόμη κι αν όλες οι πόρτες του σπιτιού είναι κλειδωμένες, φοβούμενη την έφοδο των ληστών. Άλλες εποχές!
Λατρεύω το αεράκι του Αυγούστου, το βρεγμένο χώμα της ποτισμένης αυλής. Μικρά πράγματα, μεγάλες στιγμές!
Χ.Α.