Δώρο ζωής προς τα παιδιά μας
Του Αχιλλέα Κουκκίδη, κλινικού ψυχολόγου
Οποιαδήποτε δυσκολία αντιμετωπίζει ένα παιδί στη σχολική ηλικία και ένας έφηβος στην εφηβική ζωή μπορεί να γίνει ο πλούτος της ενήλικης ζωής του, φτάνει να ξέρει ότι είμαστε δίπλα του για να τον στηρίξουμε όταν περνά τα στάδια της κάθε αλλαγής από τη μια κατάσταση στην άλλη.
Ξεχνάμε συνεχώς ότι μόνο λίγα χρόνια πίσω τα παιδιά δούλευαν, πήγαιναν στην πόλη για να φοιτήσουν στα σχολεία και δούλευαν για να σπουδάσουν.
Τα παιδιά τού σήμερα είναι φτιαγμένα από την ίδια πάστα. Ξεχνάμε ότι είναι παιδιά που μεγαλώνουν για να γίνουν ενήλικες με όλες τις δυσκολίες που φέρνει ένα μέλλον. Δεν θα φέρουν ευτυχία ούτε οι καλές σπουδές ούτε τα πολλά λεφτά, κάποιες ευκολίες μπορεί.
Σημασία έχει να νιώσουν ότι ανήκουν, πως έχουν θέση, ότι τους υπολογίζουμε, ότι έχουμε χρόνο για να τους δούμε και να τους ακούσουμε, έστω και περιορισμένο, αλλά που τους τον προσφέρουμε απλόχερα.
Μπορούν οι οικονομικές δυσκολίες και οι στερήσεις και οι περικοπές να γίνονται με τρόπο που διαμορφώνει ένα δυνατό άνθρωπο και όχι ένα αδικημένο παιδί που θα ψάξει γρήγορους τρόπους ικανοποίησης και ευχαρίστησης, νιώθοντας ότι του τάζαμε τον παράδεισο και μια μέρα το εγκαταλείψαμε γιατί δεν μπορούσαμε να του δώσουμε αυτό που εμείς ονειρευτήκαμε για αυτό.
Oι έφηβοι ανησυχούν
Οι έφηβοι κυρίως αντιλαμβάνονται την όλη κατάσταση που βιώνει ο τόπος τους και γενικά το αρνητικό κλίμα που υπάρχει γύρω τους, αλλά και τα μικρότερα παιδιά. Κατανοούν γενικά τις εξελίξεις γύρω από την οικονομία και επηρεάζονται και ανησυχούν, εκδηλώνοντας πολλές φορές άγχος ή φόβο για το μέλλον, για τις σπουδές ή το επάγγελμά τους. Αυτό δεν σημαίνει ότι καταστρέφονται ή θα παραστρατήσουν.
Έχει μεγάλη σημασία με ποιους τρόπους το οικογενειακό και σχολικό περιβάλλον τούς αντιμετωπίζει και τους στηρίζει. Αν νιώθουν ότι είναι μέρος του προβλήματος και ότι και αυτοί ξέρουν και μπορούν με αλλαγές στο δικό τους επίπεδο να συμβάλουν, τότε τα πράγματα είναι πιο απλά.
Είναι σημαντικό να νιώθουν σταθερότητα και ασφάλεια σε συναισθηματικό επίπεδο, να βλέπουν πως ο γονιός τους χειρίζεται τη δική του ανασφάλεια και μπορεί να μοιραστεί τη λύπη του και την ανησυχία του, αναγνωρίζοντας ότι όλοι μαζί μπορούμε με προσπάθεια και με χρόνο να το ξεπεράσουμε.
Η κρίση δεν μπορεί να επηρεάσει τις επιδόσεις του παιδιού στο σχολείο εκτός αν μένει νηστικό, αν οι γονείς δουλεύουν πάρα πολύ και δεν έρχονται στο σπίτι, αν κλαίγονται όλη την ώρα για την κρίση και ακούει σενάρια τραγωδίας, αν υπάρχουν καυγάδες μέσα στο σπίτι που αυξάνονται λόγω οικονομικών προβλημάτων.
Αγάπη και κατανόηση
Μόνο όταν ο γονιός δείχνει με αγάπη, κατανόηση και στοργή και δίνει το μήνυμα να μην ανησυχεί γιατί η οικογένεια είναι ενωμένη, τότε και το παιδί θα νιώσει πραγματική ασφάλεια. Οι γονείς είναι εξαιρετικά σημαντικό να μιλούν στα παιδιά τους, και να μην τα αφήνουν στην άγνοια πιστεύοντας ότι δεν μπορούν να καταλάβουν ή θα αγχωθούν. Είναι χειρότερο τα παιδιά να βλέπουν αλλαγές και να μην ξέρουν, αυτό προκαλεί μεγαλύτερη ανασφάλεια.
Η κρίση φέρνει περικοπές στους μισθούς και σε άλλα ωφελήματα των γονιών και θα μπορούσε να κατευνάσει τα παιδιά εάν τους λεχθεί ότι για αυτήν την κατάσταση δεν ευθύνονται οι ίδιοι, ούτε οι γονείς τους αλλά οι εξελίξεις στην οικονομία και την κοινωνία.
Μπορούν να δώσουν ορισμένες πληροφορίες με απλή γλώσσα για την οικονομική κατάσταση της οικογένειας, να τους μιλήσουν για τις περικοπές που κάμνουν όλοι στην οικογένεια και να ακούσουν με προσοχή τι έχουν να πουν τα παιδιά. Το μεγαλύτερο δώρο που έχουν να δώσουν στα παιδιά τους είναι να τους πουν ότι τα αγαπούν πραγματικά και ότι τα νοιάζονται κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες κι αν βρεθούν.
Το παιδί θα πρέπει να πάρει το μήνυμα ότι η ζωή μας δεν είναι πάντοτε ωραία και ευχάριστη αλλά ότι υπάρχουν και δυσκολίες, και είναι καλό να τις ξέρουμε.