Η ζωή παίζει με τα χρώματα!
Της Χρύσως Αντωνιάδου
Tα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής και η ψυχή είναι η ζωή! Πάντοτε είχα πολλά και διάφορα με τα μάτιά μου. Άλλοτε τα έβλεπα θαμπά, άλλοτε δεν έβλεπα από μακριά, τελευταία από κοντά και άλλοτε διπλά! «Γι’ αυτό τα βλέπεις παραμορφωμένα», μου έλεγαν κάποιοι φίλοι που είχαν το θάρρος ή καλύτερα το θράσος να παίζουν με τα μάτιά μου.
Τα τελευταία χρόνια τα μάτιά μου, μετά από δύσκολες εποχές μαυρίλας και καταχνιάς, …αποφάσισαν να βλέπουν χρώματα. Όπως λέει και το τραγούδι, χρώματα κι αρώματα. Το μαύρο και το άσπρο, φεύγουν σιγά – σιγά και μπαίνει στη ζωή μου το ροζ, το κόκκινο, το μπλε, το γαλάζιο, το πορτοκαλί, το κίτρινο και το πράσινο.
Γενικά, λατρεύω τα χρώματα. Κήποι με χρωματιστά λουλούδια, βιτρίνες με χρωματιστά ρούχα, μπαλόνια χρωματιστά, μολύβια χρωματιστά. Από τη γέννηση της Μαρίνας και μετά γέμισα τα συρτάρια του γραφείου μου χρωματιστά μολύβια, κάθε ποιότητας, κι όπου πάω φορτώνομαι μολύβια και πενάκια, περιμένοντας τη μικρή για να ζωγραφίσουμε. Και πάλι χρώματα! Ευτυχώς που η αγαπημένη της λέξη είναι το ροζ, όπως όλες οι μικρές πριγκίπισσες, και το φέρνει στις ζωές κάθε μέρα και κάθε στιγμή.
Το χρώμα στη ζωή σου
Τα χρώματα είναι ζωή, ομορφιά, ευτυχία, γαλήνη, δημιουργικότητα. Η ζωή είναι μονότονη, καταθλιπτική, μίζερη, ανούσια χωρίς χρώμα. Με το γκρίζο δεν έχω καμιά σχέση γιατί μου προκαλεί κατάθλιψη, το μαύρο το επιλέγω σε εξαιρετικές περιπτώσεις, και το άσπρο πάει με όλα.
Αυτήν την εποχή τη λατρεύω γιατί είναι γεμάτη χρώματα. Χρυσάνθεμα σε όλα τα χρώματα, πετούνιες, και άλλα τόσα λουλούδια αγνώστων ονομάτων. Μου αρέσουν για τα χρώματά τους. Το χρώμα μού δημιουργεί θετική ενέργεια, θετική διάθεση, καλωσορίζει τη μέρα μου ευχάριστα και … καθαρίζει την κατήφειά που έχω κάποτε. Είμαστε όλοι άνθρωποι!
Αν μου ζητούσαν να γράψω μια έκθεση για τη ζωή θα έπαιζα με τα χρώματα, ακόμη κι αν δεν είμαι καλή στη ζωγραφική. Διάβαζα τελευταία για τη θεραπευτική ιδιότητα των χρωμάτων και τη χρωματοθεραπεία και τα έξι βασικά χρώματα που χρησιμοποιεί: το κόκκινο, το πορτοκαλί, το κίτρινο, το μπλε, το πράσινο και το μενεξεδί. Αντιγράφω και σας μεταφέρω στο χαρτί:
Κόκκινο: Το κόκκινο χρώμα είναι το σύμβολο της αγάπης, της δύναμης, της κυριαρχίας, της ζωτικής ενέργειας, της δράσης, της ενεργητικότητας, του ερωτισμού και του πάθους.
Πορτοκαλί: Το πορτοκαλί είναι το χρώμα της φωτιάς, συμβολίζει τη θαλπωρή και τη διαρκή αναζήτηση. Διεγείρει τη δημιουργικότητα, την αποφασιστικότητα και τη φιλοδοξία.
Κίτρινο: Το κίτρινο χρώμα είναι το σύμβολο της δύναμης και της εξουσίας. Προκαλεί συναισθήματα χαράς, ευθυμίας και αισιοδοξίας. Καθαρίζει τον νου και βοηθά στη λήψη θετικών αποφάσεων.
Πράσινο: Το πράσινο χρώμα είναι το απόλυτο ηρεμιστικό για το σώμα και το πνεύμα. Συμβολίζει την ελπίδα, την αισιοδοξία, την ανανέωση και τη γονιμότητα.
Μπλε: Το μπλε είναι το χρώμα της ευαισθησίας, της ηρεμίας και των ανώτερων ψυχικών και νοητικών λειτουργιών. Συμβολίζει την ειλικρίνεια, την αυτοκυριαρχία, την ψυχραιμία, την πειθαρχία, την αφοσίωση.
Ιώδες – Μενεξεδί: Το ιώδες χρώμα συμβολίζει την ψυχική ισορροπία και τη διαύγεια του πνεύματος. Διεγείρει την πνευματική αναζήτηση του ανθρώπου. Ωθεί σε υψηλές πνευματικές επιδιώξεις, δημιουργεί παραγωγική διάθεση και ενισχύει τον αυτοέλεγχο.
Τυρκουάζ: Με τις ηρεμιστικές του ιδιότητες βοηθά τα υπερκινητικά και τα υπερευαίσθητα άτομα. Βοηθά το ανοσοποιητικό σύστημα και τη θεραπεία αναπνευστικών προβλημάτων.
Λευκό: Με τη γενική ιαματική του δράση χρησιμοποιείται ως ηρεμιστικό και χαλαρωτικό για τη διευκόλυνση του ύπνου καθώς και για την απορρόφηση έντονων συναισθημάτων.
Επέλεξε και πάρε
Η ζωή παίζει με τις πινελιές των χρωμάτων. Επιλέγεις και παίρνεις. Σου επιβάλλουν και διαλέγεις, προσπαθούν να σε τσακίσουν αλλά αντέχεις. Κλείνεις τα μάτια, τα βλέπεις όλα κατάμαυρα. Μετά ηρεμείς, επικεντρώνεσαι στα θετικά και σημαντικά και καθαρίζεις το μυαλό από τις σκοτεινές και καταθλιπτικές εικόνες, αντικαθιστώντας τις με άλλες φωτεινές, γεμάτες έντονα χρώματα.
Άλλοτε τα έβλεπα … διπλά. Μαύρα και σκοτεινά, όπως συνεχίζουν να τα βλέπουν οι περισσότεροι, με εκείνες τις σκοτεινές γκριζόμαυρες πινελιές που σε πιάνει κατάθλιψη μόνο και μόνο να τις σκέφτεσαι. Κουρέματα, ανεργία, δάνεια. Μαύρη μαυρίλα πλάκωσε. Δεν κρίνω και δεν αδικώ κανέναν. Ο καθένας έχει τα δίκαιά του. Ποιον να αδικήσω και να κριτικάρω, αυτόν που είναι πνιγμένος στα χρέη, που έχει παιδιά να σπουδάσει, που είναι άνεργος, ή που λαμβάνει μισθό μόνο και μόνο για τα μεταφορικά του και το λιτό του φαί. Ευτυχώς που υπάρχουν ακόμη οι γονείς και οι παππούδες.
Ακούω μόνο θετικά
Η απόφασή μου είναι συνειδητή. Η επιλογή μου δυνατή. Δεν ανοίγω πια το Μνημόνιο, κλείνω την ένταση της τηλεόρασης όταν βλέπω πολιτικούς να κάνουν δηλώσεις, και γυρίζω σελίδα όταν διαβάζω για το κυπριακό. Θέλω να ακούω θετικές ειδήσεις, χαίρομαι εκείνους που χαμογελούν, ακόμη κι αν έχουν προβλήματα, που συνεχίζουν να καλημερίζουν, που φοράνε ρούχα με χρώματα.
Το αποφασίζω. Θα βάψω τον τοίχο του δωματίου μου ροζ, θα χαρίσω τα τελευταία σκούρα ρούχα που μου απέμειναν, θα αλλάξω το χρώμα των μαλλιών και θα γεμίσω τον κήπο με εποχιακά λουλούδια με χρώματα. Δεν μπορώ τις … χαλκευμένες θετικές ειδήσεις για την οικονομία και το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Δεν μπορώ να βλέπω τη μιζέρια στα πρόσωπα των ανθρώπων, τα νεκρά συναισθήματα, τις μίζερες σχέσεις.
Μετά την κρίση αποδοχή
Η κρίση ξέβρασε μιζέρια, θυμό, λύπη. Τα διαγράφω και συνεχίζω. Δεν σταθμεύω στα παλιά, δεν τα αναλύω, δεν τα αναπαραγάγω. Τέλειωσε. Δουλέψαμε, κερδίσαμε, χάσαμε. Η ζωή συνεχίζεται. Αποδεχτήκαμε, λυτρωθήκαμε, γυρίσαμε σελίδα. Κάμε και εσύ το ίδιο. Προσπάθησέ το. Δεν εξαρτώνται όλα από σένα. Κάμε μόνο αυτά που μπορείς εσύ και μόνο εσύ να τα διαχειριστείς. Βάλε τους χρώματα. Άφησε τα άλλα στους άλλους, εκείνους που πιστεύουν ακόμη πως μπορούν να κουρεύουν ανθρώπινες ζωές. Τι ψυχή θα παραδώσουν;
Κάμε μια ερώτηση στον εαυτό σου. Τι σε έμαθε η κρίση; Πώς σε άγγιξε; Σε προσγείωσε ή σε απογείωσε και πού; Προσωπικά η κρίση μού έβγαλε αλήθειες. Πολύ δυνατές αλήθειες. …Ξόφλησα τα χρέη μου, ξήλωσα τις ισορροπίες που νόμιζα πως είχα, γύρισα σελίδα στη μιζέρια και την τοξικότητα. Καθάρισα τα «Τσέρνομπιλ» απ’ τη ζωή μου, φύτεψα εκεί λουλούδια και έβαλα χρώμα. Ακόμη κι αν μουρμουρώ πως έχασα πολλά που δεν αναπληρώνονται, πως έχω οικονομικές απώλειες, σκέφτομαι εκείνα που μου έμειναν και λέω πως η ζωή συνεχίζεται και το παλεύω ακόμη… Λέω πως είναι ευλογία που ξυπνώ το πρωί, σκέφτομαι, νιώθω, περπατώ και αναπνέω. Τελικά τα υπόλοιπα είναι ασήμαντες λεπτομέρειες!