28/09/2015
Τα λεφτά μου, την περιουσία μου!
Άκου Ανθρωπάκο! Κάποτε σε λυπάμαι, θυμώνω μαζί σου, οργίζομαι, αλλά δεν μπορώ να κάνω απολύτως τίποτε. Είσαι άξιος της τύχης σου! Δεν σκέφτηκες ποτέ πως είμαστε άνθρωποι, ερχόμαστε και φεύγουμε απ’ τη ζωή, είμαστε περαστικοί, και το μόνο που μας μένει εδώ είναι η σφραγίδα πως ήμασταν καλοί ως άνθρωποι, χαμογελαστοί, ειλικρινείς. Τίποτα δεν θα πάρεις μαζί σου. Γι’ αυτό σε λυπάμαι. Που μετράς το κάθε ευρώ που έχεις στην τσέπη σου, ενώ δεν ξέρεις πόσα έχεις, που ποτέ δεν κερνάς ούτε ένα καφέ, που περιμένεις τους άλλους να πληρώσουν τον λογαριασμό. Σε λυπάμαι γιατί μια μέρα θα τα τινάξεις στον αέρα, θα σε παίρνουν με το φορείο και εσύ θα φωνάζεις: «Τα λεφτά μου και τη θέση μου!».
Χρύσω