Πλήρωνε και σιώπα, κυπριακέ λαέ!
Χειμώνας! Τσουχτερό κρύο, βροχές, παγωνιά. Ακούω τον κόσμο να μουρμουρά ότι κρυώνει και ταλαιπωρείται, και δεν με αγγίζει. Απολαμβάνω το κρύο, φορώ τα ζεστά μου, βάζω την ηλεκτρική σόμπα στο γραφείο μου και παρατηρώ τη βροχή να πέφτει έξω από το παράθυρο μου. Μεγάλη απόλαυση!
Ο σνούπυ κάθεται κάτω από τη σόμπα και δεν κινείται, αυτό θα πει σκυλίσια ζωή, και εγώ ντύνομαι όπως τον χιονάνθρωπο όταν βγαίνω από το σπίτι.
Οι υπόλοιποι παραπονιούνται πως έπιασε για τα καλά η παγωνιά και δεν μπορούν να πληρώσουν για θέρμανση – σε πιάνει η πίεση όταν ακούς κάτι τέτοια από τους έχοντες και κατέχοντες – και σκέφτομαι εκείνους που πραγματικά έχουν ανάγκη και δεν μπορούν να ζεσταθούν.
Μαύρη και άραχλη η μέρα
Αποφάσισα πως το 2015 θα σταματήσω να παρακολουθώ από κοντά την οικονομία και τις εξελίξεις, μπας και δω μια άσπρη μέρα. Μα πού τέτοια τύχη και ποιος να με αφήσει!
Κάθε μέρα ο Υπουργός Οικονομικών μας φυλάει και μια καινούργια έκπληξη, τα κόμματα συνεχίζουν να παίζουν τα δικά τους όργανα, οι δανειστές μας βαρέθηκαν και με το δίκαιό τους.
Το 2015 θα είναι μια πολύ δύσκολη χρονιά για όλους μας, ακόμη κι αν προσπαθούν να μας πείσουν πως γυρίζει ο τροχός. Λέω πως είναι καιρός να σοβαρευτούμε όλοι και να βλέπουμε τις καταστάσεις στις σωστές τους διαστάσεις.
Και έξαφνα εκεί που συλλογιζόμουνα να σταματήσω να μεμψιμοιρώ, να κρίνω και να επικρίνω, ανοίγω το ταχυδρομικό κιβώτιο και βλέπω ένα φάκελο με το όνομα μου γραμμένο. Κυπριακή Δημοκρατία. Όση μας άφησαν αλλά όταν μας τη θυμίζουν δεν είναι για καλό.
Τις φορολογίες και τα τέλη ακινήτων και όλα τα υπόλοιπα τέλη τα πλήρωσα μέχρι το τελευταίο σεντ. Τον ΦΠΑ για την τριμηνία τον πλήρωσα πριν να τελειώσει ο χρόνος.
Καμιά υποχρέωση. Ούτε βέβαια αιτήθηκα επίδομα γιατί δεν είμαι ούτε πολύτεκνη ούτε μονογονιός, ούτε έχω τέκνα, ούτε ακόμη ανήκω στις ευάλωτες τάξεις του λαού, που ακόμη και να γίνω δεν θα μου δώσουν ούτε ένα ευρώ γιατί ο θεός με ευτύχησε να έχω ένα δικό μου σπίτι.
Πλήρωσε εδώ και τώρα
Λοιπόν, με θυμήθηκε! Ο «μέγας εισπράκτορας» του κράτους, που τώρα ενοποιήθηκε εις σάρκα μιαν και βαπτίστηκε, τάχατες ελέω Τρόικας, σε Γραφείο Εφόρου Φορολογίας. Δυστυχώς, έχω τη μεγάλη ατυχία να βρίσκομαι τα τελευταία εννέα χρόνια στην κατηγορία του αυτοτελώς εργαζομένου και μάλιστα εκείνου που για κάθε σεντ εκδίδει τιμολόγιο, πληρώνει κανονικά τις φορολογίες του, είναι εγγεγραμμένος στο μητρώο του ΦΠΑ και είναι συνεπής στις υποχρεώσεις τους.
Ανοίγω, λοιπόν, τον φάκελο, και κρύος ιδρώτας άρχισε να διαπερνά το πρόσωπό μου και καλύπτει όλο μου το σώμα. Ο Έφορος με θυμήθηκε! Μετά από έξι ολόκληρα χρόνια, αποφάσισε να μου αποστείλει πρόσθετη φορολογία για το εισόδημα που είχα δηλώσει το 2008, πριν εισβάλλουν στη ζωή μας οι δανειστές και ονομάζονται με το όνομά τους οι κλέφτες, οι λωποδύτες η παρέα τους, που προσπαθούν να ξεφύγουν και να κρυφτούν.
Το 2008 πριν εισβάλλουν τα θηρία και κατασπαράξουν τον τόπο και τα δημόσια ταμεία, όταν ακόμη ήμουν ήσυχη ότι είχα ένα αξιοπρεπή εισόδημα.
Βαθιές αναπνοές και πλήρωνε
Πήρα βαθιές αναπνοές, υποχρέωσα τον εαυτό μου να ηρεμήσει και αποτάθηκα στο Γραφείο του Φόρου για να τακτοποιήσω τις φορολογικές μου υποχρεώσεις, καθώς πίστευα και πιστεύω πως «η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια, πρέπει και να φαίνεται».
Η υπάλληλος, μια ευγενέστατη και εξυπηρετική κοπέλα, που απάντησε στις ερωτήσεις μου και ομολογουμένως με εξέπληξε για δημόσιο υπάλληλο, μου εξήγησε πως όχι μόνο πρέπει να πληρώσω το ποσό αλλά υπάρχει και τόκος από το 2009 και εντεύθεν και επιπλέον πρόστιμο 5%. Και ο τόκος αυξάνεται κάθε μήνα, σύμφωνα με τον τόκο υπερημερίας, όταν υπάρχει καθυστέρηση. Βέβαια, δεν είπα τίποτα, φόρτωσα την κάρτα μου, πλήρωσα τα μισά και τα υπόλοιπα πριν το τέλος του μήνα. Όπως μου είπε όφειλα να υποβάλω αυτοφορολογία που εγώ η δύσμοιρη δεν το ήξερα.
Μαζί με μένα και άλλοι ταλαίπωροι κύπριοι πολίτες και φορολογούμενοι που περίμεναν καρτερικά στην ουρά για να τους εξηγήσουν και να τους πληρώσουν.
Το ταμείο είναι μείον
Η ιστορία μου είναι μια από τις λίγες όλων αυτών των ανθρώπων που παλεύουν με νύχια και με δόντια για να κρατήσουν μόνοι τους τις δουλειές τους και να συντηρούν τα δημόσια ταμεία και να πληρώσουν τα σπασμένα αυτών που τα ρήμαξαν. Φυσικά, τον Έφορο δεν τον ενδιαφέρει πόσα πληρώνομαι κι αν έχω να τον πληρώσω, πού θα βρω τα χρήματα ούτε αν μπορώ να κοιμηθώ τα βράδια, σκεφτόμενη τι με περιμένει και τι μας περιμένουν.
Μαζεύω τις σκέψεις μου, τις περνώ από το σουρωτήρι, όπως κάνω τελευταία, και αποφασίζω να γράψω τη δική μου εμπειρία, όχι για να τους τα χώσω στα μούτρα, όπως θα μου έλεγαν οι περισσότεροι, αλλά για να διαπιστώσουν και οι υπόλοιποι πού φτάσαμε.
Εδώ κλείνουν τα μάτια
Τα ερωτήματα γυροφέρνουν στο μυαλό μου:
• Πού ήσασταν έξι ολόκληρα χρόνια και δεν αντιληφθήκατε πως είχατε να παίρνετε και να μου τα ζητήσετε; Μήπως έπρεπε να περάσουν τα χρόνια για να διπλασιαστεί το ποσό ή τα λάθη και οι παραλείψεις και οι γραφειοκρατίες της Δημόσιας Υπηρεσίας;
• Γιατί δεν κυνηγάτε εκείνους που πραγματικά καταληστεύουν τα δημόσια ταμεία, τους λεγόμενους ελεύθερους επαγγελματίες, που δεν εκδίδουν τιμολόγια και αποδείξεις, που πληρώνονται με υποτιθέμενες αποδείξεις χωρίς τα φορολογικά τους στοιχεία γιατί απλούστατα δεν έχουν φορολογικό φάκελο;
• Σε πόσους και ποιους γιατρούς, οδοντιάτρους, ψυχολόγους, κτηματομεσίτες, υδραυλικούς, οικοδόμους, γεωργούς, κτηνοτρόφους, κρεοπώλες, ζαχαροπλάστες, αισθητικούς και κουρείς ανοίξατε φορολογικό φάκελο και στείλατε φορολογίες;
• Πόσους διπλοθεσίτες καθηγητές, δασκάλους και άλλους δημοσίους υπαλλήλους, που στερούν το δικαίωμα των ανέργων να δουλέψουν σε φροντιστηριακά μαθήματα, καταγγείλατε και φορολογήσατε;
• Πόσους εργαζομένους του δημόσιου και ημικρατικού τομέα φορολογήσατε για την παράνομη και αδήλωτη εργασία τους;
Η δυστυχία να δουλεύεις μόνος
Κουράζω το μυαλό μου να βγάλω άκρη,σκεφτόμενη πόσοι μας έκλεψαν, μας λεηλάτησαν, κατάστρεψαν το σύστημα και συνεχίζουν να το καταστρέφουν, πόσους συντηρούμε με τους ταπεινούς μισθούς μας και πόσους θα συνεχίσουμε να επιδοτούμε.
Πώς θα ζήσουμε εμείς οι δύσμοιροι αυτοτελώς εργαζόμενοι, εμείς που εκδίδουμε τιμολόγια, εκπληρώνουμε έγκαιρα όλες τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τη νομοθεσία γιατί διαφορετικά θα μας επιβάλουν πρόστιμα και τόκους;
Τι πρέπει να κάμουν οι δύσμοιροι μισθωτοί που τους πετσόκοψαν, τους κούρεψαν και τους εξαντλούν κάθε μήνα; Οι μικρές επιχειρήσεις που δεν έχουν να πληρώσουν τους εργαζομένους τους.
Παραδέχομαι πως πίστεψα πως “το party is over’’ με την άφιξη των δανειστών και όλες εκείνες τις υποσχέσεις που δίναμε και υποσχόμασταν.
Ακόμη ελπίζω…
Αποφασίζω να καταγράψω τον προϋπολογισμό του έτους και με πιάνει πανικός. Βλέπω πως θα εργάζομαι για να πληρώνω τους φόρους που αποφάσισαν να μου επιβάλουν με καθυστέρηση έξι χρόνων, τον φόρο ακινήτων και τους παρεμφερείς φόρους και τέλη γιατί έχω τη μεγάλη ατυχία να έχω ένα δικό μου σπίτι. Βλέπω να εργάζομαι χωρίς να αμείβομαι επαρκώς για να μπορώ να καταβάλλων την εισφορά μου στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων εις διπλούν γιατί είμαι και μισθωτός και λειτουργώ και ως εργοδότης γιατί δεν έχω εργοδότη (άλλως αυτοτελώς εργαζόμενος).
Ελέγχω τις αποδείξεις που ρίχνω σε ένα χάρτινο μικρό κιβώτιο με ωραίο περιτύλιγμα για να μην με πιάνουν τα μίζερά μου, και λέω πως δεν θα βγάλουμε τη χρονιά!
Ύστερα πάλι καθαρίζω το μυαλό μου και λέω πως υπάρχουν και χειρότερα. Ακόμη κι αν αυτό το ευρωπαϊκό κράτος δεν μου επιστρέφει ούτε ένα σεντ από αυτά που του πρόσφερα δουλεύοντας τόσα χρόνια και μοιράζοντας μαζί του το εισόδημά μου, χωρίς να δικαιούμαι ούτε μια κοινωνική παροχή, θα συνεχίσω να ζω, να εργάζομαι, να δημιουργώ, περιμένοντας το Dum spiro spero (ενόσω ζω ελπίζω) του Θεόκριτου και του Κικέρωνα.