France, je t’aime. Paris, je t’adore!
Μου πήρε ώρες να συνέλθω από το “χτύπημα”. Και όταν αντελήφθηκα τι συνέβη, τι συμβαίνει, τι θα συμβεί γύρω μας και δίπλα μας, άρχισα να σερφάρω στις γαλλικές ιστοσελίδες. Δεν μπορώ ακόμη να το πιστέψω. Η Γαλλία! Μετά μάζεψα τη θλίψη μου και είπα πως κάτι πρέπει να κάνουμε όλοι μας γι’ αυτή την τρομοκρατία που συμβαίνει γύρω μας, στη διπλανή πόρτα, που δεν είναι πλέον κάτι άπιαστο και απατηλό, αλλά μια στυγνή και ολέθρια πραγματικότητα.
Τη Γαλλία τη λατρεύω για πολλούς λόγους. Γιατί πέρασα άγρυπνη νύχτες ολόκληρες για να μάθω απ’ έξω τη Γαλλική Επανάσταση, γιατί λατρεύω τη γλώσσα της και τον Πολιτισμό της. Μετά έπεσα στο facebook του Αχιλλέα Κουκκίδη και αντιλήφθηκα πραγματικά τι είναι εκείνο που με πόνεσε και με πονά. Γράφει ο γνωστός κλινικός ψυχολόγος Αχιλλέας Κουκκίδης και σας το μεταφέρω αυτούσιο με τη δική του γραφή, όπως το αντέγραψα: “Πονω για το Παρισι που με μεγαλωσε με χιλιους τροπους, πονω ομως και για την Αφρικη και για τον παιδεραστη που στιγματιζει βαναυσα ζωες αβγαλτες στο σκοταδι της ανθρωπινης ψυχης. Ξερω ομως πως ολοι ειναι ανθρωποι και θελω απλα να βρω τροπο να δυναμωσω στο να βλεπω τα δικα μου σκοταδια για να μπορεσω να καταλαβω πως ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟς ΚΟΥΒΑΛΑ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΡΑΞΗ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥ. Και να σταματησω να βολευομαι στην σκεψη του ποσο καλος ειμαι εγω”.
Χρύσω