Στην Άννα
Η Άννα έφυγε αναπάντεχα, ξαφνικά, αφήνοντας ένα μεγάλο κενό γύρω της, δίπλα της, στους δικούς τους. Δεν υπάρχουν λόγια για να εκφραστείς για έναν άνθρωπο που φεύγει, πόσο μάλλον απροσδόκητα, εκείνη ακριβώς τη στιγμή που όλοι τον έχουν ανάγκη. Η Άννα έφυγε και σκόρπισε τη θλίψη, τον πόνο, την οργή. Έφυγε αφήνοντας πίσω της μια παρακαταθήκη:” Κόρη μου είσαι δυνατή και πρέπει να σταθείς στα πόδια σου. Επιβάλλεται, για μένα, για σένα. Κάθε μέρα και ένα μικρό βήμα. Και όλα θα πάνε καλά!”. Η Άννα έφυγε και τα κορίτσια, όλα τα κορίτσια, όλες οι γυναίκες του σπιτιού θρηνούν. Όμως, μετά τον θρήνο και τα αναπάντητα γιατί, μαζεύονται οι δυνάμεις, δεν υπάρχει άλλη επιλογή, και μένοντας στις αναμνήσεις, τις όμορφες, συνεχίζουμε από εκεί που τα άφησε εκείνη. Για να μην μείνουν στη μέση.
Χρύσω