Σαν τα φανταχτερά λαμπιόνια…
Παραμονές Χριστουγέννων. Προετοιμασίες, δώρα, δέντρα στολισμένα. Ταυτόχρονα προβληματισμοί για όσα δεν έγιναν και έπρεπε να γίνουν. Για όσα δεν ζήσαμε, δεν είδαμε, δεν χαρήκαμε. Κι όμως η ζωή δίνεται εκεί στις μεγάλες μάχες. Σε αυτήν την αρένα φαίνονται οι δυνατοί, οι σημαντικοί, οι ανθρώπινοι. Εκεί φαίνονται οι μαχητές, αυτοί που αντέχουν και δεν πέφτουν με το πρώτο παραστράτημα. Οι μέρες των γιορτών είναι λίγο πολύ συνυφασμένες με τον πλούτο ή τη φτώχεια. Μια πάλη των άκρων κι όποιος επιβιώσει, όποιος αντέξει. Κι όμως, στο τέλος όλοι καταλήγουμε στο ίδιο χώμα. Εκείνο που μας χωρίζει είναι πόσο καλοί άνθρωποι ήμασταν, πόσο αξιοπρεπής, δοτικοί και πόσο προσγειμένοι.Τα υπόλοιπα είναι σαν τα φαντακτερά λαμπιόνια. Ανάβουν για κάποιες μέρες κι ύστερα σβήνουν…
Χρύσω