Οι γονείς ανησυχούν για τα παιδιά τους
Tης Χρυσάννας Μαστοράκη*
Παρατηρείτε συνεχώς τον εαυτό σας να ανησυχεί υπερβολικά για τα παιδιά σας; Μήπως περνάνε από τη σκέψη σας οι παρακάτω ερωτήσεις:
“Τα παιδιά μου προοδεύουν κατάλληλα ακαδημαϊκά και κοινωνικά;”
“Θα είναι σε θέση τα παιδιά μου να αποκατασταθούν επαγγελματικά στο μέλλον;”
“Μήπως να καθιερώσω πιο αυστηρό ωράριο εξόδου για να βεβαιωθώ πως δεν ξεκίνησαν το κάπνισμα ή τα ναρκωτικά;”
Στη συνέχεια, ίσως πείτε στον εαυτό σας πως γίνεστε παρανοϊκοί και τα παιδιά σας είναι μία χαρά. Όμως, παραμένει μία γενικευμένη ανησυχία σχετικά με την ευημερία των παιδιών σας, ενώ γνωρίζετε πως μάλλον δε χρειάζεται τόσο άγχος.
Το άγχος υπάρχει στην οικογένεια, όμως δεν είναι γεννετικό.
Είναι αρκετά συνηθισμένο οι γονείς να ανησυχούν για την ανάπτυξη των παιδιών τους. Το άγχος είναι μία “κατάρα” που χτυπά τους περισσότερους γονείς.
Οι γονείς που ανησυχούν για κάθε πτυχή της ζωής των παιδιών τους τείνουν να υπογραμμίζουν υπερβολικά τη σημασία της επίδοσης και των επιτεύξεων. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την άσκηση πίεσης στα παιδιά, των οποίων η έννοια της αυτό-αξίας ορίζεται από το πως οι άλλοι τους αξιολογούν και τους κρίνουν.
Αρκετοί νέοι είναι ιδιαίτερα αγχωμένοι για τη σχολική τους επίδοση, τις βαθμολογίες τους, το κατά πόσο αρεστοί είναι στο περιβάλλον τους, εάν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες των άλλων, για το μέλλον τους, για τη ζωή γενικά…
Το άγχος βρίσκεται πάνω από το κεφάλι τους σαν ένα σκοτεινό σύννεφο, επιφέροντας αγωνία και σε ορισμένες περιπτώσεις συναισθηματική δυσφορία. Είναι αποκαρδιωτικό!
Ξεφύγετε από την κατάρα της υπερβολικής ανησυχίας
Το σχολείο και η σχολική επίδοση είναι αρκετά σημαντικά όπως και η εκμάθηση δεξιοτήτων. Όμως, όταν μετατρέπεται σε έμμονη ιδέα η συνεχής επίτευξη στόχων ώστε να αποκτήσουν περισσότερη αποδοχή των γύρω τους, τότε η ευημερία των παιδιών μειώνεται. Αυτή η εμμονή μπορεί δυνητικά να καταλήξει σε ψυχολογικά θέματα, όπως κατάθλιψη, ανεπαρκής αυτό-αποδοχή και μία αίσθηση απελπισίας.
Η κατάρα του άγχους αντιμετωπίζεται και η αρχή ξεκινά από τους γονείς.
1. Επιλέξτε με σύνεση τους φίλους σας
Έχει βρεθεί πως το “Είναι” του κάθε ανθρώπου αποτελείται από τον μέσο όρο του “Είναι” των πέντε πιο ενεργών ανθρώπων στη ζωή του. Αυτό δεν είναι επιστημονικό πειστήριο, όμως, γενικά ευσταθεί. Δεν είναι τυχαίο πως όταν κάνετε παρέα με γονείς “εμμονικούς” με τις βαθμολογίες και τη σχολική επίδοση των παιδιών τους παρατηρείτε τον εαυτό σας να αντιδρά εξίσου εμμονικά με τις επιδόσεις των δικών σας παιδιών.
Το περιβάλλον μας συντελεί στη διαμόρφωση των σκέψεων και των συμπεριφορών μας με έναν σιωπηλό αλλά δυναμικό τρόπο!
Υπάρχουν γονείς που κατέχουν μία ολιστική προσέγγιση για την ανατροφή και την εκπαίδευση των παιδιών τους. Νοιάζονται για τους βαθμούς, αλλά επίσης αντιλαμβάνονται ότι η εκπαίδευση είναι μία δια βίου διαδικασία, η οποία δεν περιστρέφεται γύρω από τα πόσα εικοσάρια παίρνουν τα παιδιά τους ούτε από τα πόσα πτυχία αποκτήσουν.
Διαμορφώστε τη δέσμευσή σας σχετικά με αυτού του τύπου γονέα και αναζητήστε ανάλογους γονείς-φίλους!
2. Περιορίστε την ανησυχία σας σε προκαθορισμένο χρόνο
Εάν ανησυχείτε ανεξέλεγκτα, τότε συστήνεται να ορίσετε μία συγκεκριμένη ώρα της ημέρας που θα ανησυχείτε. Για παράδειγμα, μπορείτε να προγραμματίσετε πως τα δέκα λεπτά μετά το δείπνο θα είναι η συνεδρία ανησυχίας σας. Εάν μπαίνετε στον πειρασμό να ανησυχείτε εκτός από αυτόν τον προκαθορισμένο χρόνο, υπενθυμίστε στον εαυτό σας ότι θα υπάρχει η δυνατότητα ανησυχίας κατά τη διάρκεια της συνεδρίας σας.
Αυτή η τεχνική μπορεί να σας φαίνεται περίεργη, όμως είναι αποτελεσματική γιατί επιτρέπει την τμηματοποίηση της ανησυχίας σας και καταργεί τη γενικευμένη ανησυχία. Κατά τη διάρκεια αυτών των συνεδριών ανησυχίας καταγράψτε τους φόβους σας και σκεφτείτε πιθανές, αποτελεσματικές λύσεις. Εάν δεν μπορείτε να σκεφτείτε κάποια λύση για μία συγκεκριμένη ανησυχία, ίσως είναι μία ανησυχία για την οποία δεν μπορείτε να κάνετε κάτι αποτελεσματικό.
Το άγχος προκύπτει όταν καταβάλεστε από τις ανησυχίες σας. Προγραμματίζοντας καθημερινές συνεδρίες ανησυχίας, καταπολεμάτε αρνητικά συναισθήματα και πλέον δεν υπάρχουν άπειροι λόγοι που σας επιφέρουν άγχος.
3. Τέλος στη σύγκριση των παιδιών σας με άλλα παιδιά
Είναι φυσικό, αλλά δεν είναι υγιές, οι γονείς να συγκρίνουν την ανάπτυξη των παιδιών τους με εκείνη των άλλων παιδιών σε διάφορους τομείς όπως σχολική επίδοση, εξωσχολικές δραστηριότητες, σωματική ανάπτυξη, κοινωνικές δεξιότητες κτλ.
Κάποιοι νέοι ομολογούν πως η αγάπη των γονιών τους είναι υπό όρους. Πιστεύουν ότι οι γονείς τους θα τους αγαπήσουν περισσότερο εάν ήταν όσο έξυπνοι είναι ο Γιάννης ή όσο είναι η Κατερίνα, εάν είναι όσο κοινωνική είναι η Αριάδνη ή εάν ασχοληθούν με τα μαθήματα όπως ο Γρηγόρης.
Οι νέοι αισθάνονται την ανάγκη να αποκτήσουν την αγάπη και την αποδοχή των γονιών τους. Αυτό προκαλεί μία αίσθηση ανασφάλειας, η οποία συνολικά μπορεί να επηρεάσει την ανάπτυξή τους στα επόμενα χρόνια.
Αρχικά, δεσμευθείτε πως δε θα συγκρίνετε τα παιδιά σας με άλλα παιδιά, παρουσία των παιδιών σας. Είναι προτιμότερο να συγκρίνετε σε προσωπικό χρόνο, ίσως μαζί με τον/την σύντροφό σας, αλλά τελικά χρειάζεται να προσπαθήσετε να σταματήστε τη σύγκριση γενικά. Καταγράψτε πόσες φορές συγκρίνετε το παιδί σας με άλλα και προσπαθήστε να μειώσετε αυτό τον αριθμό σε καθημερινή βάση.
Εν κατακλείδι, η ανησυχία είναι σαν τα αγριόχορτα, τα οποία μεγαλώνουν ανεξέλεγκτα και μετατρέπονται σε αρνητική επίδραση στη ζωή μας. Η λειτουργική διαχείριση των “αγριόχορτων” θα σας βοηθήσει να εστιάσετε το χρόνο σας και τις ενέργειές σας προς μία αποτελεσματική ανατροφή για υγιές, ευτυχισμένα και επιτυχημένα παιδιά.
*Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
Πηγή:e-psychology.gr