Γεννιέσαι και πεθαίνεις με έναν νοσηλευτή δίπλα σου
Της Χρύσως Αντωνιάδου
Έχω ιδιαίτερες ευαισθησίες με το θέμα «νοσηλευτές». Γεννήθηκα στις 12 Μαΐου, ημέρα της γέννησης της Φλόρενς Νάιτινγκεϊλ της πρωτοπόρου της σύγχρονης Νοσηλευτικής, μέρα που τιμάται ο Νοσηλευτής. Παγκόσμια Ημέρα Νοσηλευτών. Για χρόνια ήθελα να γίνω νοσηλεύτρια, νομίζω από αγάπη και ενδιαφέρον για τον άνθρωπο, πέρασα από νοσηλευτήρια, σε διάφορες φάσεις της ζωής μου. Ασθενής ή συγγενής.
Πέφτει το μάτι μου στην «ιστορική» απόφαση για τους νοσηλευτές, όπως τη χαρακτήρισε ένας «ιστορικός» συνδικαλιστής, ο Γενικός Γραμματέας της ΠΑΣΥΔΥ κ. Γλαύκος Χατζηπέτρου. «Η συμφωνία βάζει τέλος στην εργασιακή ανασφάλεια και δημιουργεί πιο ανθρώπινες συνθήκες. Θα βρούμε λύσεις για τα κρατικά νοσηλευτήρια διότι είναι ο βασικός πυλώνας της υγείας. Είμαστε ιδιαίτερα ικανοποιημένοι από την κατάληξη».
Ανθρώπινες συνθήκες…
Στέκομαι ιδιαίτερα σε εκείνο το «ανθρώπινες συνθήκες» και σκέφτομαι πώς τού κατέβηκε του Γλαύκου, καλύτερα τι έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του ο … αθάνατος «ηγέτης» της δημόσιας υπηρεσίας.
Διαβάζω, ξαναδιαβάζω την ανακοίνωση του Υπουργείου Οικονομικών και αναμένω να … γίνει η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος και να αντιληφθώ επακριβώς τι κέρδισαν οι νοσηλευτές. Σταματώ… Σηκώνω τα χέρια… Μου χρειάζεται χρόνος για να καταλάβω.
Το μυαλό μου πετιέται σαν σπίθα σε μια κουβέντα που ακούω συχνά να λένε οι νοσηλευτές. «Η κοινωνία της Κύπρου μας θέλει νοσοκόμους». Σκέφτομαι πως ίσως να μην είναι τυχαίο. Το εισπράττω σαν μια τάση υποβάθμισης. Το πιστεύω! Γιατί όχι; Πώς θα μπορούσε να συμπεριφερθεί και καλύτερα μια κοινωνία που χωρίζει τους ανθρώπους ανάλογα με το επάγγελμα, την οικονομική και επαγγελματική τους καταξίωση.
Με μια δόση ειρωνείας και αμφισβήτησης. Ναι, είναι νοσοκόμα, είναι νοσοκόμος!
Όχι άνθρωποι μου! Το ξανασκέφτομαι, όπως και τόσα άλλα που περνούν σαν βολίδα από τον εγκέφαλό μου.
Η Νοσηλευτική είναι Επιστήμη, δεν είναι επάγγελμα. Έτσι, τη διαφημίζουν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, που «τάσσουν φούρνους παξιμάδια» για να προσελκύσουν φοιτητές, σε ένα επάγγελμα που κάποτε όλοι ήθελαν να ακολουθήσουν για τους δικούς τους λόγους (μονιμότητα, σιγουριά, ασφάλεια). Όχι, όμως και να τους συμπεριφερθούν και ισότιμα! Προς Θεού, εδώ είναι Κύπρος!
Λειτούργημα
Ναι, η Νοσηλευτική είναι λειτούργημα, ακόμη κι αν το ίδιο το κράτος, με τις αποφάσεις και τις παραλείψεις του, δεν αναγνωρίζει ισότιμα τον νοσηλευτή. Ακόμη κι αν αυτή η Πολιτεία που διακηρύττει μόνο στα χαρτιά την ισοτιμία και την ίση μεταχείριση των ανθρώπων, τηρεί μια στάση απαξίωσης για τους νοσηλευτές.
Ίσως και να ευθύνονται και οι ίδιοι. Ίσως και να βολεύεται το …σύστημα κι οι πολίτες του, που έρχονται σε επαφή με τον χώρο της υγείας και περίθαλψης και δεν έχουν ακριβή εικόνα για τον νευραλγικό ρόλο των νοσηλευτών και νοσηλευτριών. Μόνο για εκείνον τον καθετήρα! Αυτοί είμαστε!
Ναι, εσείς όλοι οι ασθενείς και οι πολίτες αντιλαμβάνεστε πώς θα ήταν το σύστημα υγείας χωρίς τους νοσηλευτές;
Nαι, εσείς οι ίδιοι οι νοσηλευτές και οι νοσηλεύτριες αντιλαμβάνεστε ότι η Νοσηλευτική είναι αυτόνομη Επιστήμη που λειτουργεί συμπληρωματικά και ισότιμα με την Ιατρική Επιστήμη, ότι οι νοσηλευτικές πράξεις είναι εξίσου σημαντικές και κρίσιμες με τις ιατρικές; Nαι, φίλε Γλαύκο Χατζηπέτρου! Οι νοσηλευτές και νοσηλεύτριες καλούνται να διεκπεραιώνουν ένα σημαντικό για την υγεία έργο, μέσα σε εξαιρετικά αντίξοες εργασιακές συνθήκες. Ψάξτε γύρω σας, πάρτε τα μηνύματα των καιρών, προτού αυτή η «ιστορική» απόφαση γι’ ανθρώπινες συνθήκες στραφεί μπούμερανγκ εναντίον μας! Όταν, δυστυχώς, το σύστημα υγείας καταλήξει στο πυρ το εξώτερον.