Kι όμως η ζωή σου και η δική μου
Άσε τα όλα πίσω σου και διάλεξε εσύ τον κόσμο που θέλεις να ζήσεις, ενώ… κάποιοι ζουν σε ψεύτικες ζωές για το καλό τους! Είναι από τις πιο υπέροχες στιγμές! Να ατενίζεις τη θάλασσα, να χαλαρώνεις κάτω από την ομπρέλα και μετά να βουτάς στο νερό, ακόμη κι αν η θερμοκρασία του σού παγώνει το σώμα. Ίσως η μεγάλη αγάπη που τρέφω για τη θάλασσα με έριξε φέτος στα βαθιά από τον Ιούνιο.
Ακόμη κι αν φοβήθηκα τον καυτό ήλιο, η δροσιά του νερού, η αλμυρή γεύση του, τα μικρά κύματα και η καθαρότητά του μού γέμισαν τις μπαταρίες και τη ζωή. Αφήνεσαι, καθαρίζεις το μυαλό, δεν σκέφτεται, δεν πονάς, δεν συσσωρεύεις αρνητική ενέργεια. Μαζεύεις δυνάμεις για να προχωρήσεις, παύοντας να δίνεις σημασία στα ανούσια και πολύβουα. Ο Ίψεν είπε μια σοφή κουβέντα: «Άφησε τον κόσμο να ζήσει όπως αυτός διάλεξε και άφησε τον εαυτό σου να ζήσει όπως εσύ διάλεξες». Ακριβώς! Άφησε τον κόσμο να ζήσει στη μιζέρια της καθημερινότητας, πίσω από ψεύτικα προσωπεία, ψεύτικες μάσκες για να κρύβουν εαυτούς, συναισθήματα, αλήθειες.
Ζωή νεκρή
Άφησε τον κόσμο να ζήσει σε νεκρές σχέσεις, σε χωριστά υπνοδωμάτια, σε διπλές ζωές. Εκεί που η ευτυχία είναι επιφανειακή και μόνο για να διατηρούνται τα υπάρχοντα που αποκτήθηκαν, η ατσαλάκωτη εικόνα του καλού οικογενειάρχη, της καλής συζύγου, των τέλειων παιδιών. Ασχέτως αν πλακώνονται στο ξύλο, αν ζουν σε κακοποίηση, αν υποφέρουν και υπομένουν την τσιγκουνιά, αν έχουν πέσει σε κατάθλιψη κι αν στέκονται μόνο με τα δυνατά αντικαταθλιπτικά. Για το καλό των παιδιών, της οικογένειας, της κοινωνίας.
Άφησε τον κόσμο να συνεχίζει να γράφει τη δική του ιστορία, να ανέχεται την υποκρισία και να την καλλιεργεί, να παίζει με τα συναισθήματα των άλλων, να εκμεταλλεύεται τους αδύναμους. Να είναι ρατσιστής, να πιστεύει σε λάθος ανθρώπους, σε λάθος αξίες. Άφησε τον κόσμο να ζήσει όπως αυτός διάλεξε. Όπως επιλέγει, όπως καθορίζει, όπως πιστεύει καλύτερα. Μην παρεμβαίνεις στη ζωή του, τη δουλειά του, τις σχέσεις του, την οικογένειά του. Μην έχεις άποψη για τους φίλους του, τις σχέσεις του, τα κοινωνικά και πολιτικά του πιστεύω. Δες εσύ πώς θα ζήσεις, πώς θα επιβιώσεις, πώς θα εξελιχθείς. Άφησε τον εαυτό σου ελεύθερο να επιλέξει τη δική του ζωή, τους δικούς του φίλους, τους δικούς του ανθρώπους, να ζήσει όπως εσύ διάλεξες. Έχεις δυνάμεις! Είσαι ελεύθερος και αυτόνομος άνθρωπος. Ακόμη κι αν πιστεύεις πως οι άλλοι καθορίζουν τη ζωή σου.
Έχεις όλες τις μεγάλες δυνάμεις μέσα σου, για να φτάσεις εκεί που δεν μπορείς. Να αντέξεις όλα όσα θεωρείς πως είναι βαριά σακιά στην πλάτη σου. Εσύ και μόνο εσύ μπορείς να αποφασίσεις πώς να τα διαχειριστείς και πώς να τα αποβάλεις. Ακόμη κι αν δεν έχεις την οικονομική δυνατότητα, τα προσόντα, πιστεύεις πως είσαι αδύναμος ως άνθρωπος. Παίρνεις από τη ζωή όσα αντέχεις. Πάψε να πιστεύεις στην τύχη και στο τυχερό. Ο καθένας είναι άξιος της δικής του τύχης, ακόμη κι αν δοκιμάζεται και δοκιμάστηκε απ’ τη ζωή. Μεμψιμοιρείς και κλαίγεσαι, αλλά δεν δοκιμάζεις να ξεφύγεις από τα σίγουρα, τα σταθερά και τα γνωστά. Πάψε να σχολιάζεις, να επικρίνεις, να δείχνεις την κακία σου.
Αποφάσισε, τόλμα και ενέργησε. Έχω έναν σπουδαίο και εκλεκτό φίλο, που με έμαθε να φτάνω όπου δεν μπορώ. Ακόμη κι αν τσακίσω τα πόδια μου, αν σπάσω τα μούτρα μου, αν κλείσω τις πόρτες σε ανθρώπους και ευκαιρίες. Με έμαθε να πέφτω και να σηκώνομαι, να αντέχω ακόμη και εκείνες τις στιγμές που είμαι απελπισμένη. Ο κάθε άνθρωπος είναι ένα ακατέργαστο διαμάντι που δεν φαίνεται. Πρέπει να το σκαλίσουμε πολύ βαθιά για να ανακαλύψουμε τον πλούτο του. Άφησε τον κόσμο να πιστεύει πως όλα θα αλλάξουν προς το καλύτερο, πως υπάρχουν από μηχανής θεοί, πως θα φέρουν την αλλαγή, την ευμάρεια, το χρήμα, τις δουλειές.
Εσύ τι κάνεις; Εσύ, φίλε, τι κάνεις γι’ αυτό; Περιμένεις τα θαύματα, όταν είσαι ξαπλωμένος στην αναπαυτική πολυθρόνα του σπιτιού σου βλέποντας τηλεόραση, ή μήπως όταν περνάς τις ώρες σου μπροστά στο laptop; Τι κάνεις εσύ για να δεις την αλλαγή στη ζωή σου; Σηκώνεσαι την ίδια ώρα κάθε μέρα, πας στη δουλειά σου, λες πως την κάνεις καλά, κουτσομπολεύεις τον συνάδελφο που πήρε προαγωγή αλλά και του εύχεσαι κάθε επιτυχία, σκοτώνεις τις ώρες σου χωρίς να δημιουργείς και να πρωτοπορείς. Μετά πας γυμναστήριο, καφέ, σπίτι. Λες πως φροντίζεις τα παιδιά σου, παρέχοντάς τους όλα τα εφόδια, σε ακριβά σχολεία, σε καλούς κύκλους, λες πως τους ανοίγεις δρόμους. Πότε ασχολήθηκες με τα πραγματικά θέλω τους, πότε έπαιξες μαζί τους, έζησες την εφηβεία τους, τους επέτρεψες να επιλέξουν τις σπουδές τους, γνώρισες τους φίλους τους;
Χώνεσαι μες στα γραφεία, χτυπιέσαι στα γυμναστήρια, πιστεύοντας πως κάνεις το καλύτερο. Ποιο είναι το καλύτερο; Γράφω δυνατά στον ηλεκτρονικό μου υπολογιστή και αναπολώ τις όμορφες στιγμές στη θάλασσα. Κανένας δεν μπορεί να μου σταματήσει τις ώρες της χαλάρωσης, να μου κόψει τους ειρμούς των σκέψεων, να μου χαλάσει τη διάθεση. Φτιάχνω νοερές εικόνες, πιστεύοντας πως κάποια στιγμή θα τα αφήσω όλα πίσω μου και θα αράξω σε μια γειτονιά που ξυπνά και κοιμάται, αγναντεύοντας το πέλαγος.
Επίλεξε και ζήσε
Εγώ επιλέγω τη ζωή μου και εσύ, ο καθένας και η καθεμιά, τη δική του. Δεν μπορώ ούτε μπορείς να με αλλάξεις, ούτε να σε αλλάξω. Να σε πείσω πως η ζωή είναι σαν μια μικρή κλωστή που κόβεται μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου. Να με πείσεις να βάλω νερό στο κρασί μου και να πάψω να σκέφτομαι, να αισθάνομαι και να γράφω. Η ζωή δεν είναι μια χαμένη υπόθεση γι’ αυτούς που καταφέρνουν να ισορροπούν σε μια κοινωνία που ξεχνά εύκολα, και συνεχίζει σαν να μην έγινε τίποτε. Όπως εκείνους που υποφέρουν από Διαταραχή Μετατραυματικού Στρες. Που αποφεύγουν τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τις συζητήσεις, τα άτομα που τούς προκαλούν επανεμφάνιση αναμνήσεων, σημαντικών πτυχών του τραυματικού συμβάντος. Η ζωή είναι πολύτιμη, πολύ πιο σημαντική απ’ όσο εκτιμάται. Όλα όσα έχω μάθει για τη ζωή συνοψίζονται μόνο σε τρεις λέξεις: «Η ζωή συνεχίζεται».