Παλεύω με το ένα χέρι στην καρδιά
Ένα μεγάλο ναι ή ένα μεγάλο όχι. Το παλεύω. Είναι εδώ που σκέφτεσαι πως άλλα λέει η καρδιά κι άλλα η λογική. Μελετώ τα οικονομικά δεδομένα και με πιάνει κρύος ιδρώτας. Πώς αντέχει η Ελλάδα, πώς θα τα αντέξει; Λιτότητα και πάλι λιτότητα.
Παρακολουθώ τον Γιούνκερ, τη Λακάρντ και τον Ντράγκι και μπορώ να ξέρω τι σκέφτονται. Είναι υπόλογοι σε κάποιους, πρέπει να δίνουν εγκρίσεις για λεφτά π…ου πληρώνουν άλλοι ευρωπαίοι φορολογούμενοι.
Όπως και να έχει το ζήτημα, η Ελλάδα τη Δευτέρα περνά σε μια άλλη εποχή. Προβλεπόμενη ή απρόβλεπτη. Χειρότερη ή καλύτερη. Όλα καταλήγουν στον ίδιο παρονομαστή. Ο ιστορικός του μέλλοντος θα κρίνει.
Σκέφτομαι θετικά και φυλάω στην καρδιά μια μεγάλη διαχρονική αξία: ” Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει”. Ξέροντας πως μεταξύ οδυνηρού και καταστροφικού, μια είναι η επιλογή, υπό τις περιστάσεις. Η λιγότερο επώδυνη.
Φωτό:diaforetiko.gr