Kαι η ζωή επιστρέφει…
Καλημέρα! Το δροσερό αεράκι περνά από το παράθυρό μου. Αισθάνομαι καλά. Μετά τις ψηλές θερμοκρασίες και τη σκόνη στην ατμόσφαιρα, η φύση καταλαγιάζει, οι άνθρωποι περνούν στην καθημερινότητά τους και η ζωή παίρνει τους ρυθμούς της. Τα μικρά και σημαντικά στέκονται δίπλα μου, δεν με προσπερνούν, ούτε τα προσπερνώ. Το παράθυρο του γραφείου μου βλέπει σε μια όαση πρασίνου. Ευτυχώς! Μικρή αλλά σημαντική. Ένας πεύκος στον πεζόδρομο, όπου συχνάζουν τα πουλιά και ένας μεγάλος φράκτης στο γειτονικό σπίτι. Απλά πράγματα. Νιώθω όμορφα που μπορώ ακόμη να έχω στη ζωή μου αυτές τις μικρές χαρές. Δεν αφήνω τους θορύβους να διαταράξουν την ηρεμία μου, ούτε τα τηλέφωνα που χτυπούν δαιμονισμένα να χαλάσουν την ημέρα μου. Παίρνω τη ζωή όπως έρχεται, όπου με πάει και όπου την πάω. Ακόμη κι αν κάποιες δοκιμασίες… σταθμεύουν για καιρό μες τη ζωή μου, εγώ τις προσπερνώ, νιώθοντας πως κανένας και τίποτα δεν μπορεί να κόψει την ομορφιά της φύσης, των πολύ εκλεκτών ανθρώπων και των αληθινών στιγμών.
Χρύσω